1 Տէրոջը խօսքը ինծի եղաւ՝ ըսելով.
Եւ Տէրոջը խօսքը ինծի եղաւ՝ ըսելով. «Ո՛վ Երեմիա, ի՞նչ կը տեսնես»։ Ես ըսի. «Նշենիի գաւազան մը կը տեսնեմ»։
Անոնք քեզի դէմ պիտի պատերազմին, Բայց պիտի չկրնան քեզի յաղթել. Վասն զի ես քեզի հետ եմ Քեզ ազատելու համար»։
«Գնա՛ ու Երուսաղէմի ականջներուն կանչէ ու ըսէ՛, Տէրը այսպէս կ’ըսէ. ‘Անապատին մէջ՝ այն չցանուած երկրին մէջ՝ Իմ ետեւէս եկած ատենդ, Քու մանկութեանդ քաղցրութիւնը, Քու հարսնութեանդ սէրը յիշեցի։
Երազ տեսնող մարգարէն թող երազ պատմէ, Իսկ իմ խօսքս ունեցողը ճշմարտութեամբ թող իմ խօսքս յայտնէ. «Յարդը ցորենին քով ի՞նչ է», կ’ըսէ Տէրը։
Տէրոջը կողմէ Երեմիային եղած խօսքն է, որ ըսաւ.
Տէրոջը խօսքը ինծի եղաւ՝ ըսելով.
Անկէ անոր այգիները Աքովրի ձորը յոյսի դրան համար անոր պիտի տամ, Հոն իր մանկութեան օրերուն պէս, Եգիպտոսի երկրէն ելած օրուանը պէս երգեր պիտի երգէ։
Շատ ձեւերով ու շատ կերպերով կանխաւ խօսած է Աստուած հայրերուն հետ՝ մարգարէներով։
Վասն զի մարգարէութիւն մը երբեք մարդոց կամքին պէս չտրուեցաւ, հապա Աստուծոյ սուրբ մարդիկը Սուրբ Հոգիէն շարժուած՝ խօսեցան։
