Բայց եթէ մտիկ չընէք, Ձեր հպարտութեանը համար իմ հոգիս ծածուկ տեղեր պիտի լայ Եւ իմ աչքս դառնօրէն պիտի լայ ու արցունք պիտի թափէ, Վասն զի Տէրոջը հօտը գերի առնուեցաւ։
Ո՛վ Տէր, դուն իմ վիճակս գիտես. Զիս յիշէ՛ եւ ինծի այցելութիւն ըրէ՛ Ու իմ հալածիչներէս իմ վրէժս ա՛ռ. Քու երկայնամտութեամբդ զիս մի՛ վերցներ. Յիշէ՛ թէ քեզի համար նախատինք կրեցի։
Միթէ աղէկութեան փոխարէն չարիք կը հատուցուի՞։ Բայց անոնք իմ անձիս համար փոս փորեցին։ Յիշէ՛, թէ քու առջեւդ կայնեցայ, Որպէս զի անոնց համար բարեխօսութիւն ընեմ Ու քու բարկութիւնդ անոնցմէ դարձնեմ։
Եթէ ըսէմ՝ «Զինք պիտի չյիշեմ, Կամ անգամ մըն ալ իր անունով պիտի չխօսիմ», Այն ատեն սրտիս մէջ կրակ մը պիտի վառի, Իմ ոսկորներուս մէջ պիտի բորբոքի Ես յոգնեցայ զանիկա կրելէն ու ա՛լ չեմ կրնար դիմանալ։
Վասն զի մեր պարծանքն է, մեր խղճմտանքին վկայութիւնը, թէ մենք Աստուծոյ առջեւ պարզմտութեամբ ու անկեղծութեամբ եւ ոչ թէ մարմնաւոր իմաստութիւնով, հապա Աստուծոյ շնորհքովը աշխարհի մէջ վարուեցանք, բայց աւելի դէպի ձեզ։
Քանզի մենք շատերուն պէս չենք, որոնք Աստուծոյ խօսքը կը խարդախեն, հապա կը խօսինք անկեղծութեամբ, որպէս թէ Աստուծմէ ղրկուած ենք եւ Աստուծոյ առջեւ կը խօսինք Քրիստոսով։