Եւ անոր բոլոր եղբայրներն ու քոյրերը եւ նախապէս բոլոր զանիկա ճանչցողներն ալ միասին անոր մօտ գալով՝ անոր տանը մէջ հաց կերան անոր հետ ու անոր համար ցաւելով՝ Տէրոջը անոր ղրկած բոլոր փորձանքին համար զինք մխիթարեցին։ Ամէն մէկը մէկմէկ կտոր ստակ ու մէկմէկ ոսկի օղ տուին անոր։
Ես դարձայ ու տեսայ Արեւուն տակ եղած բոլոր զրկանքները։ Զրկուածներուն աչքը արցունք կար, Բայց անոնք մխիթարող չունէին. Անոնց զրկանք ընողներուն ձեռքը ոյժ կար, Բայց անոնց մխիթարութիւն տուող չկար։
Անոր պղծութիւնը իր քղանցքներուն վրայ է, անիկա իր վախճանը չյիշեց Ու զարմանալի կերպով մը նուաստացաւ։ Անիկա մխիթարիչ չունի։ «Ո՛վ Տէր, իմ տառապանքիս նայէ, վասն զի թշնամին հպարտացաւ»։
Տէրոջը գինիի նուէր պիտի չմատուցանեն Եւ անոր ընդունելի պիտի չըլլան. Անոնց զոհերը սգաւորներու հացին պէս պիտի ըլլան իրենց, Զանիկա ուտողները պիտի պղծուին. Քանզի անոնց հացը իրենց անձերուն համար է, բայց Տէրոջը տունը պիտի չմտնէ։
Սուգի օրերուն մէջ անկէ չկերայ ու անմաքուր բանի մը չգործածեցի եւ անկէ մեռելի համար չտուի. իմ Տէր Աստուծոյս խօսքին մտիկ ըրի. ինծի ինչ որ պատուիրեցիր, անոր համեմատ ըրի։