Ուստի Տէրոջը խօսքը պիտի ըլլայ անոնց՝ Խրատ խրատի վրայ, խրատ խրատի վրայ, Հրաման հրամանի վրայ, հրաման հրամանի վրայ, Քիչ մը հոս, քիչ մը հոն. Որպէս զի երթան, կռնակի վրայ իյնան ու կոտրտին Եւ որոգայթի մէջ իյնալով բռնուին։
Արդ՝ Եգիպտացիները մարդ են, ոչ թէ Աստուած Ու անոնց ձիերը մարմին են, ոչ թէ հոգի Ու երբ Տէրը իր ձեռքը երկնցնէ Թէ՛ օգնութիւն ընողը պիտի սահի Եւ թէ՛ օգնութիւն գտնողը պիտի իյնայ Ու ամէնքը մէկտեղ պիտի կորսուին։
Եւ պիտի յայտնեմ անոնց իմ դատաստաններս Անոնց բոլոր չարութիւններուն համար. Վասն զի անոնք զիս թողուցին, Ուրիշ աստուածներու խունկ ծխեցին, Իրենց ձեռքերուն գործերուն երկրպագութիւն ըրին։
Եւ զանոնք իրարու զարնելով պիտի կոտրտեմ, Հայրերը տղոցը հետ մէկտեղ կ’ըսէ Տէրը Եւ անոնց պիտի չգթամ ու պիտի չխնայեմ Եւ առանց ողորմելու զանոնք բնաջինջ պիտի ընեմ’։
Քու չարութիւնդ քեզ պիտի խրատէ Ու քու անհաւատարմութիւնդ քեզ պիտի յանդիմանէ։ Արդ՝ գիտցի՛ր ու տե՛ս թէ գէշ ու դառն բան մըն է, Որ քու Տէր Աստուածդ կը թողուս Եւ քու վրադ իմ վախս չկայ», Կ’ըսէ զօրքերու Եհովա Տէրը։
Եթէ ըսէմ՝ «Զինք պիտի չյիշեմ, Կամ անգամ մըն ալ իր անունով պիտի չխօսիմ», Այն ատեն սրտիս մէջ կրակ մը պիտի վառի, Իմ ոսկորներուս մէջ պիտի բորբոքի Ես յոգնեցայ զանիկա կրելէն ու ա՛լ չեմ կրնար դիմանալ։
Տէրը ձեր չար գործերուն ու ձեր ըրած գարշութիւններուն ա՛լ չկրցաւ համբերել, ուստի ձեր երկիրը անապատ, ամայի ու նզովուած եւ անբնակ եղաւ, ինչպէս այսօր կ’երեւնայ։
Սակայն Ես Տէրոջը բարկութիւնովը լեցուած եմ, Ինքզինքս զսպելէն յոգնեցայ։ «Զանիկա դուրսը պիտի թափեմ տղաքներուն վրայ Ու նաեւ երիտասարդներուն ժողովին վրայ. Քանզի այր ու կին մարդը, Ծերն ու տարիքը առածը պիտի բռնուին։
Լսէ՛, ո՛վ երկիր, Ահա ես այս ժողովուրդին վրայ՝ չարիք պիտի բերեմ Իբր անոնց խորհուրդներուն պտուղը, Վասն զի իմ խօսքերուս մտիկ չըրին Եւ իմ օրէնքս ալ մերժեցին։
«Ուստի դուն այս ժողովուրդին համար աղօթք մի՛ ըներ Եւ անոնց համար աղաղակ ու աղաչանք մի՛ մատուցաներ Ու բարեխօսութիւն մի՛ ըներ, Քանզի քեզի մտիկ պիտի չընեմ։
«Եթէ մարգարէ մը սխալելով բան մը խօսի, այն մարգարէն ես Տէրս սխալեցուցի ու իմ ձեռքս անոր վրայ պիտի երկնցնեմ եւ իմ ժողովուրդիս Իսրայէլի մէջէն զանիկա պիտի կորսնցնեմ։
Անոր համար ահա ես իմ ձեռքս քու վրադ պիտի երկնցնեմ եւ քեզ ժողովուրդներէն պիտի կտրեմ ու քեզ երկիրներուն մէջէն պիտի կորսնցնեմ. քեզ բնաջինջ պիտի ընեմ’։ Ու պիտի գիտնաս թէ ես եմ Տէրը»։
Զանոնք գերեզմանին ձեռքէն պիտի փրկեմ, Զանոնք մահուանէ պիտի ազատեմ։ Ըսէ՛, ո՛վ մահ, ո՞ւր է քու տանջանքդ. Ըսէ՛, ո՛վ գերեզման, ո՞ւր է աւերումդ։ Իմ աչքերէս գութը պիտի ծածկուի։
«Իմ ձեռքս Յուդայի վրայ, Երուսաղէմի բոլոր բնակիչներուն վրայ պիտի երկնցնեմ. Այս տեղէն բնաջինջ պիտի ընեմ Բահաղին մնացորդը, Քուրմերուն անունը՝ քահանաներուն հետ,