18 Ինչո՞ւ իմ ցաւս՝ մշտնջենաւոր Եւ իմ վէրքս անդարմանելի է Եւ բժշկուիլ չուզեր։ Դուն ինծի բոլորովին նենգ Ու անհաւատարիմ ջուրերու պէ՞ս պիտի ըլլաս։
Ինչպէս ջուրերը ծովէն կը շոգիանան Ու գետը կը ցամքի ու կը չորնայ,
Միթէ իմ իրաւունքս սո՞ւտ պիտի հանեմ. Իմ վէրքս մահաբեր է, թէեւ յանցանք չունիմ’։
Իմ անձս ալ խիստ սարսափեցաւ. Եւ դուն, ո՛վ Տէր, մինչեւ ե՞րբ։
Միթէ Յուդան բոլորովին մերժեցի՞ր. Քու հոգիդ Սիօնէն զզուեցա՞ւ. Մեզի ինչո՞ւ այնպէս զարկիր, որ մեզի բժշկութիւն չըլլայ։ Մենք խաղաղութեան սպասեցինք, բայց խռովութիւն եկաւ, Բժշկութեան ժամանակին սպասեցինք, բայց վիրաւորները շատցան։
Անոնց ազնուականները իրենց մանուկները ջուրի կը ղրկեն։ Անոնք աւազանները գացին, բայց ջուր չգտան Եւ դարձան՝ իրենց պարապ ամաններով։ Ամչցան ու պատկառեցան եւ գլուխնին ծածկեցին։
Ինչո՞ւ այսպէս մօրս արգանդէն ելայ, Որ աշխատանք ու ցաւ տեսնեմ Եւ իմ օրերս ամօթով սպառին։
Զիս խաբեցիր, ո՛վ Տէր ու ես խաբուեցայ։ Դուն ինծմէ զօրաւոր ես ու յաղթեցիր։ Ամէն օր ծաղրանքի առարկայ եղայ. Ամէնքը զիս կը ծաղրեն,
Վասն զի Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Քու հարուածդ անբժշկելի է ու վէրքդ անդարմանելի է.
Քու վէրքիդ համար ինչո՞ւ կ’աղաղակես։ Քու ցաւդ անբժշկելի է։ Այդ բաները քու անօրէնութիւններուդ շատութեանը համար քեզի ըրի, Քանզի քու մեղքերդ շատցան։
Անոր համար Մօրեսեթ-Գէթին ընծաներ պիտի տաս. Աքեզիբի տուները Իսրայէլի թագաւորներուն սուտ պիտի խօսին։
Քանզի անոր վէրքերը անբուժելի են, Քանզի մինչեւ Յուդա եկաւ, Մինչեւ իմ ժողովուրդիս՝ դուռը, մինչեւ Երուսաղէմ հասաւ։