1 Տէրը ինծի ըսաւ. «Եթէ Մովսէսն ու Սամուէլն ալ իմ առջեւս կայնէին, Նորէն ժողովուրդին վրայ հաճութիւն պիտի չունենայի։ Զանոնք առջեւէս վռնտէ ու թող դուրս ելլեն։
«Ուստի դուն այս ժողովուրդին համար աղօթք մի՛ ըներ Ու անոնց համար խնդրուածքով ու պաղատանքով մի՛ աղաչեր. Քանզի երբ իրենց վրայ հասած չարիքին համար ինծի աղաղակեն, Անոնց մտիկ պիտի չընեմ։
Եթէ անոնք ծոմ պահեն, Անոնց աղաղակին մտիկ պիտի չընեմ Ու եթէ ողջակէզ կամ զոհ մատուցանեն, Զանոնք պիտի չընդունիմ. Հապա սուրով, սովով եւ ժանտախտով Պիտի սպառեմ զանոնք»։
Անոր համար Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Եթէ դառնաս՝ ես քեզ պիտի վերականգնեմ Ու իմ առջեւս պիտի կայնիս։ Եթէ պատուականը անարգէն զատես, Իմ բերնիս պէս պիտի ըլլաս։ Անոնք քեզ պիտի դառնան, Բայց դուն անոնց մի՛ դառնար։
Ես ալ այս երկրին երեսէն ձեզ պիտի փոխադրեմ Այնպիսի երկիր մը, որ չէք ճանչնար Ո՛չ դուք, ո՛չ ալ ձեր հայրերը Ու հոն ցորեկ ու գիշեր օտար աստուածներու ծառայութիւն պիտի ընէք, Վասն զի ձեզի ողորմութիւն պիտի չընեմ’»։
Քանզի Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Սուգի տուն մի՛ մտներ ու լալու մի՛ երթար, Անոնց համար մի՛ ողբար, Վասն զի այս ժողովուրդէն վերցուցի իմ խաղաղութիւնս, Ողորմութիւնս ու գթութիւնս։
Միթէ աղէկութեան փոխարէն չարիք կը հատուցուի՞։ Բայց անոնք իմ անձիս համար փոս փորեցին։ Յիշէ՛, թէ քու առջեւդ կայնեցայ, Որպէս զի անոնց համար բարեխօսութիւն ընեմ Ու քու բարկութիւնդ անոնցմէ դարձնեմ։
Միթէ այս Յեքոնիա ըսուած մարդը անարգուած ու կոտրուած սափո՞ր մըն է, Կամ թէ այնպիսի ամա՞ն մըն է, որուն համար մէ՛կը հոգ չըներ։ Ինչո՞ւ համար ինք ու իր սերունդը նետուեցան Ու իրենց անծանօթ երկիրը քշուեցան։
Անոնց բոլոր չարութիւնը Գաղգաղայի մէջ է, Քանզի հոն անոնցմէ զզուեցայ։ Անոնց չար գործերուն պատճառով Զանոնք իմ տունէս պիտի վռնտեմ, Զանոնք անգամ մըն ալ պիտի չսիրեմ։ Անոնց բոլոր իշխանները ապստամբ նետեր են։
Ու բոլոր ժողովուրդը Սամուէլին ըսաւ. «Քու Տէր Աստուծոյդ աղօթք ըրէ քու ծառաներուդ համար, որպէս զի չմեռնինք. քանզի մեր բոլոր մեղքերուն վրայ այս չարութիւնն ալ աւելցուցինք, որ մեզի թագաւոր ուզեցինք»։