3 Անոնց ազնուականները իրենց մանուկները ջուրի կը ղրկեն։ Անոնք աւազանները գացին, բայց ջուր չգտան Եւ դարձան՝ իրենց պարապ ամաններով։ Ամչցան ու պատկառեցան եւ գլուխնին ծածկեցին։
Դաւիթ Ձիթենեաց լեռնէն վեր կ’ելլէր ու կու լար։ Գլուխը ծածկեր էր ու բոկոտն կը քալէր։ Անոր հետ եղող բոլոր ժողովուրդն ալ, ամէնքը իրենց գլուխը ծածկեր էին ու լալով կ’ելլէին։
Եզեկիային մտիկ մի՛ ընէք, քանզի Ասորեստանի թագաւորը այսպէս կ’ըսէ. ‘Ինծի հետ հաշտութիւն ըրէ՛ք ու ինծի եկէ՛ք եւ ամէն մարդ իր որթատունկէն ու ամէն մարդ իր թզենիէն պիտի ուտէ եւ ամէն մարդ իր ջրհորին ջուրէն պիտի խմէ
Բայց Տէրը ինծի հետ է զօրաւոր ախոյեանի պէս. Անոր համար զիս հալածողները պիտի գլորին ու պիտի չյաղթեն. Անոնք խիստ պիտի ամչնան, քանզի անխելքութեամբ կը վարուին։ Անոնց կրելու անարգանքը յաւիտեան պիտի չմոռցուի։
«Հունձքէն երեք ամիս առաջ անձրեւը դադրեցուցի, Ո՛չ մէկ քաղաքի վրայ անձրեւ տեղացուցի. Բայց միւս քաղաքին վրայ անձրեւ տեղացուցի։ Վիճակի մը վրայ անձրեւ եկաւ, Բայց միւս վիճակը, որուն վրայ անձրեւ չեկաւ, չորցաւ։