13 Ու ես ըսի. «Աւա՜ղ, ո՛վ Տէր Եհովա, Ահա մարգարէները անոնց կ’ըսեն. ‘Սուր պիտի չտեսնէք Ու ձեր մէջ սով պիտի չըլլայ, Հապա ձեզի այս տեղ խաղաղութիւն պիտի տամ’»։
Սուտ մարգարէներ ալ կային ժողովուրդին մէջ, ինչպէս ձեր մէջ ալ սուտ վարդապետներ պիտի ըլլան, որոնք գաղտուկ պիտի մտցնեն կորստաբեր հերձուածներ ու զիրենք ծախու առնող Տէրը ուրանալով՝ իրենց վրայ պիտի բերեն արագահաս կորուստը։
Անոր գլխաւորները կաշառքով կը դատեն, Անոր քահանաները վարձքով կը սորվեցնեն, Անոր մարգարէները ստակով գուշակութիւն կ’ընեն։ Տէրոջը վրայ կը կռթնին ու կ’ըսեն. «Չէ՞ որ Տէրը մեր մէջ է. Մեր վրայ չարիք պիտի չգայ»։
«Անոնք զիս անարգողներուն կը խօսին ու կ’ըսեն, Տէրը ըսաւ. ‘Ձեզի խաղաղութիւն պիտի ըլլայ’ Եւ իրենց սրտին կամակորութեանը մէջ քալողներուն կ’ըսեն՝ ‘Ձեր վրայ չարիք պիտի չգայ’»։
Այն ատեն ըսի. «Աւա՜ղ, ո՛վ Տէր Եհովա, Արդարեւ դուն այս ժողովուրդը ու Երուսաղէմը խաբելով խաբեցիր՝ ըսելով. ‘Ձեզի խաղաղութիւն պիտի ըլլայ’. Մինչդեռ սուրը մինչեւ անոնց հոգին հասաւ»։
Մարգարէները ստութեամբ մարգարէութիւն կ’ընեն, Քահանաները անոնց ձեռքով կ’իշխեն։ Իմ ժողովուրդս այսպէս կ’ախորժի, Բայց ի՞նչ պիտի ընէք, երբ ասոնց վախճանը հասնի։
Եւ դուն, ո՛վ Փասուր ու քու տանդ բոլոր բնակիչները, գերութեան պիտի երթաք եւ Բաբելոն պիտի երթաք ու հոն պիտի մեռնիք եւ հոն պիտի թաղուիք թէ՛ դուն եւ թէ՛ քու բոլոր բարեկամներդ, որոնց սուտ մարգարէութիւն ըրիր’»։