Տէրոջը սուրը արիւնով լեցուած է Ու ճարպով իւղոտուած է՝ Գառներուն եւ նոխազներուն արիւնովը Ու խոյերուն երիկամունքներուն ճարպովը, Քանզի Տէրը Բօսրայի մէջ զոհ ունի Ու Եդովմի երկրին մէջ՝ մեծ սպանդ։
Եւ եթէ քեզի՝ ‘Ո՞ւր ելլենք’ ըսեն, Այն ատեն անոնց ըսէ. ‘Տէրը այսպէս կ’ըսէ. Մահուան համար որոշուածները՝ մահուան, Սուրի համար որոշուածները՝ սուրի, Սովի համար որոշուածները՝ սովի Ու գերութեան համար որոշուածները գերութեան թող ելլեն’։
Քանզի Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Սուգի տուն մի՛ մտներ ու լալու մի՛ երթար, Անոնց համար մի՛ ողբար, Վասն զի այս ժողովուրդէն վերցուցի իմ խաղաղութիւնս, Ողորմութիւնս ու գթութիւնս։
Աչքերդ բլուրներուն վերցո՛ւր ու նայէ՛, Ո՞ւր պոռնկութիւն չըրիր։ Դուն անոնց համար ճամբաներուն վրայ նստար՝ Անապատի Արաբացիին պէս Եւ քու պոռնկութիւններովդ ու չարութիւններովդ երկիրը պղծեցիր։
Անոր համար Տէրը այսպէս կ’ըսէ. «Դուք ինծի մտիկ չըրիք եւ ձեզմէ ամէն մէկը իր եղբօրը համար ու ամէն մէկը իր ընկերին համար ազատութիւն չքարոզեց, ուստի ես ձեզի համար կ’ըսէ Տէրը, սուրին, ժանտախտին ու սովին ազատութիւն պիտի տամ ու ձեզ երկրի բոլոր թագաւորութիւններուն մէջ նեղութեան պիտի մատնեմ։
Վասն զի այսօր զօրքերու Տէր Եհովային վրէժխնդրութեան օրն է, Որ իր թշնամիներէն վրէժ առնէ։ Սուրը պիտի ուտէ ու կշտանայ, Անոնց արիւնովը պիտի գինովնայ, Վասն զի հիւսիսի երկրին մէջ, Եփրատ գետին քով, Զօրքերու Տէր Եհովան զոհ ունի։
«Որդի՛ մարդոյ, մարգարէացի՛ր ու ըսէ, Ամմոնի որդիներուն համար ու անոնց նախատինքին համար Տէր Եհովան այսպէս կ’ըսէ. ‘Սուրը, սուրը քաշուած է, որ մորթելու համար սրբուած է, որպէս զի իր փայլատակումով հատցնէ,
Մէկ երրորդ մասը քաղաքին մէջ կրակով այրէ, երբ պաշարման օրերը լմննան ու մէկ երրորդ մասը ա՛ռ եւ դանակով զա՛րկ անոր բոլորտիքը ու մէկ երրորդ մասը հովին ցրուէ։ Ես անոնց ետեւէն սուր պիտի քաշեմ։
Թէեւ անոնք իրենց թշնամիներուն առջեւէն գերութեան երթան, Հոն սուրին պիտի հրամայեմ, որ զանոնք մեռցնէ։ Իմ աչքս անոնց վրայ պիտի ըլլայ չարիքի համար Եւ ոչ թէ՝ բարիքի համար»։