13 Երբ իր ձայնը տայ, երկնքի մէջ ջուրերու բազմութիւն կ’ըլլայ։ Երկրի ծայրերէն շոգիներ կը հանէ. Անձրեւի համար փայլակներ կը շինէ, Հով կը հանէ իր շտեմարաններէն։
Երբ Տէր Աստուած երկիրն ու երկինքը ըրաւ, դեռ դաշտին բոլոր բոյսերը՝ երկրի վրայ չեղած եւ դաշտին բոլոր խոտը՝ դեռ չբուսած. քանզի Տէր Աստուած երկրի վրայ տակաւին անձրեւ բերած չէր ու գետինը մշակող մարդ չկար,
Միթէ հեթանոսներուն չաստուածներուն մէջ անձրեւ տուող մը կա՞յ, Կամ թէ երկինքնե՞րը կու տան անձրեւը։ Չէ՞ որ ասիկա ընողը դո՛ւն ես, ո՛վ մեր Տէր Աստուածը. Ուստի քեզի կը յուսանք, Վասն զի ասոնց ամէնքը դուն ըրիր։
Եւ իրենց սրտին մէջ չըսին՝ ‘Մեր Տէր Աստուծմէն վախնանք, Որ անձրեւը, առաջին ու վերջին անձրեւը իր ատենին կու տայ Եւ հունձքի համար որոշուած շաբաթները մեզի կը պահէ’»։
Երբ իր ձայնը տայ, երկնքի մէջ ջուրերու բազմութիւն կ’ըլլայ։ Երկրի ծայրերէն շոգի կը հանէ, Անձրեւի համար փայլակներ կը շինէ Ու հով կը հանէ իր շտեմարաններէն։
Ահա Ան, որ լեռները հաստատեց ու հովը ստեղծեց, Որ յայտնէ մարդուն՝ անոր խորհուրդը։ Ան որ արշալոյսը կը խաւարեցնէ Ու երկրի բարձր տեղերուն վրայ կը քալէ, Անոր անունը Եհովա՝ զօրքերու Աստուած է։