Անոր ոստերը չորնալով պիտի կոտրին, Կիները պիտի գան ու զանոնք պիտի բռնկեցնեն։ Անիկա իմաստուն ժողովուրդ չէ, Ուստի զանիկա ստեղծողը անոր վրայ պիտի չգթայ Ու զանիկա կազմողը անոր պիտի չողորմի։
Անոնց խնճոյքներուն մէջ քնար ու տաւիղ, Թմբուկ ու սրինգ եւ գինի կը գտնուի, Բայց Տէրոջը ըրածներուն ուշադրութիւն չեն ըներ Եւ անոր ձեռքերուն գործերուն չեն նայիր։
Այո՛, շատակեր ու անյագ շունե՛ր են, Անոնք հասկացողութենէ զուրկ հովիւներ են։ ԱմԷնքը իրենց ճամբաներուն դարձան, Ամէն մէկը իր անիրաւ վաստակը փնտռելով՝ ըսին.
Քանզի իմ ժողովուրդս յիմար է, զիս չճանչցան. Անոնք անմիտ զաւակներ են, Անոնց քով հանճար չկայ. Անոնք չարութիւն ընելու համար իմաստուն են, Բայց աղէկութիւն ընել չեն գիտեր»։
«Իմ ժողովուրդս կորսուած ոչխարներու պէս եղաւ, Իրենց հովիւները զանոնք մոլորեցուցին։ Զանոնք լեռներու վրայ պտըտցուցին։ Անոնք ալ լեռնէ լեռ ու բլուրէ բլուր գացին Ու իրենց մակաղատեղին մոռցան։
Արագիլը անգամ օդին մէջ իր որոշ ժամանակը գիտէ Ու տատրակը եւ կռունկը ու ծիծեռնակը Իրենց գալուստին ժամանակը կը ճշդեն, Բայց իմ ժողովուրդս Տէրոջը դատաստանը չի գիտեր»։
Ու բոլոր Իսրայէլ քու օրէնքդ զանց ըրին եւ քու ձայնիդ մտիկ չընելով՝ խոտորեցան. ուստի Աստուծոյ ծառային՝ Մովսէսին՝ օրէնքին մէջ գրուած անէծքն ու երդումը մեր վրայ թափեցան, քանզի Անոր դէմ մեղք գործեցինք։