11 «Сеңээ чугаалап тур мен: туруп келгеш, дөжээңни алгаш, бажыңыңче чорувут».
Иисус ону кээргей бергеш, холун сунуп, кежи аарыг кижиге деггеш, аңаа мынча дээн: «Күзеп тур мен, арыгланы бер!»
Ынчаарга Кижи амытан Оглу чер кырынга бачыттарны өршээр эргелиг дээрзин билип алыңар...» Иисус чартыктаан кижиге мынча дээн:
Хамык улус көрүп турда, аарыг кижи туруп келгеш, дөжээн алгаш, үнүп чоруй барган. Улус шупту кайгап-харай бергеш, Бурганны алдаржыдып: «Мындыг чүве бис кажан-даа көрбээн бис!» – деп турганнар.
Амы-тынны чүгле Сүлде бээр, а кижиниң күжү ынай-даа ажыглаттынмайн турар. Мээң силерге чугаалаан сөстерим – амы-тынны бээр Сүлде ол-дур.