Ындыг үе чедип кээрге, Мээң силерге ол дугайында чугаалап турганымны сагынзыннар дээш, ол бүгүнү Мен силерге чугааладым». «Силерге ол бүгүнү эң эгезинде чугаалаваан мен, чүге дээрге силер-биле кады турган мен.
Верияның улузу Фессалониканың улузундан эки мөзүлүг болган: олар медээни күзелдии-биле хүлээп алгаш, Павел биле Силаның алыс шынны чугаалап турарынга шынзыгар дээш, хүннүң-не Бижилгени шинчилеп турганнар.
Бут кырынга туруп кел. Мен сеңээ көзүлгеш, сени бараан болукчум кылдыр шилип, Мени көргениңниң болгаш сеңээ ам-даа көргүзер чүүлүмнүң херечизи кылып алдым.