12 «Кандыг-бир кижи өлүрген кижиниң бодун өлүрер ужурлуг.
Төккен ханыңар дээш, ара үстүнген чуртталга дээш, кым ол ханны төгерил, араатан аң-даа, кижи-даа болза, Мен аңаа кеземчени онаар мен.
Бир эвес кым-бир кижи өске кижиниң ханын төгер болза, өлүрүкчүнүң ханы база төктүр. Чүге дээрге кижи Бурганның овур-хевири-биле чаяаттынган болгай!
Давид Нафанга: «Дээрги-Чаяакчыга удур бачыт үүлгеткеним шын-дыр» – дээн. Нафан Давидке: «Дээрги-Чаяакчы сээң бачыдыңны сенден чайладып каапкан, сен бодуң өлбес сен – деп чугаалаан. –
Кижи өлүрбе.
А бир эвес ээ кижи ол үш чүүлдү демги кул херээженге кылбас болза, ол херээжен акша төлевейн, халаска чоруй барзын».
Бир кижи өске кижини өлүрер болза, ооң бодун өлүрүп каар херек.
Иисус аңаа мынча дээн: «Хылыжың хыннап ал! Хылыш көдүрген кижи боду хылыштан өлүр чүве.
„Өске кижини бүдүү өлүрүп каан кижи каргаттырар!“ Бүгү чон: „Аминь!“ – деп харыылаар.