7 Хаанның улузу Иорданче углаан оруктап хайгыылчыларны сүрүп чорупкаш, кежиг аксынга чедип келгеннер. Олар хоорайдан үнери билек, улуг хаалганы хаапкан.
«Кара-бажыңга кээп, көөрүвүске, хаалгазын ыяк быжыг дуглап каан, таңныылдар эжик аксында турар болду. Ынчалзажок ажыдыпкаш, оон кымны-даа тыппадывыс» – деп харыылааннар.
Караңгылай бергенде, хоорайның улуг хаалгазын хаар өйде, олар чоруй барды. Кайнаар чорупканын мен билбес мен. Дүрген, оларны сүрүп чоруптуңар: силер оларны тудуп аар силер!» – деп харыылаан.
(Шынында хайгыылчыларны Раав бажың кырынче үндүргеш, чыып каан лён сыптарының адаанга чажырып каан турган.)
А хайгыылчылар чаа-ла удуур деп турда, Раав бажың кырынче үнүп келгеш, оларга мынча дээн:
Галаадчылар эфремчилерниң оруун дозуп, Иорданның кежиглерин дуй туруп алган. Дезип үнген эфремчилерниң кайы-бирээзи аңаа келгеш: «Ол чарыкче кеже бээрин чөпшээреп көрүңер» – деп дилээрге, галаадчылар: «Сен эфремчи эвес сен бе?» – деп айтырып турган. Келген-не кижи: «Чок» – деп харыылап турган.
Ынчан Аод оларга: «Мени эдерип чоруп оруңар: чүге дээрге Дээрги-Чаяакчы силерниң дайзыннарыңар моавтарны силерниң холуңарже киирип берген-дир» – дээн. Олар ону эдерип чорупкаш, Иордан хемде Моавче эртер кежигни эжелеп алгаш, олап кымны-даа эрттирбейн турупканнар.