23 Ооң соонда ийи хайгыылчы дедир чорупкан. Олар даглардан бадып, хемни кешкеш, Нуннуң оглу Иисуска чедип келгеш, олар-биле чүү болганын шуптузун аңаа чугаалап бергеннер.
Сүрүп чораан улус орук дургаар дилээш, кымны-даа тыппайн чанып келгижеге чедир, хайгыылчылар дагларже чоруй баргаш, аңаа үш хондур чаштынып турганнар.
«Дээрги-Чаяакчы бо бүгү чуртту биске берипкен-дир. Ооң чурттакчылары бистен аажок коргуп-сүртеп турар-дыр» – деп, олар Иисуска чугаалааннар.
Ол черниң чону амыр-шөлээн улус-тур, а чери дыка делгем. Бурган ол черни силерге берип турар-дыр, а ол кедергей бай-байлак чер-дир!»
Олар мынча деп харыылаан: «Ам шимчеп үнгеш, ол хоорайже халдаалыңар! Оларның черин бис кончуг эки деп көрдүвүс. Чоп хөй боданып, шүшпеңнеп турар силер. Барып ол черни эжелеп аалыңар.