3 Дээрги-Бурган-Чаяакчы мынча дээн: „Көрдүң бе, Тир, Мен сеңээ удур апардым, далайның чалгыгларын көдүрери дег, Мен сеңээ удур хөй чоннарны көдүрер мен.
Ол хүн кээрге, дайзыннар олчазын тудуп алгаш, олче далай чалгыы мөөрээн дег алгыржыр. Кандыг-бир кижи черже көргеш, дүмбей караңгы биле качыгдал көөр; булуттар дуглаптарга, чырык безин бүлүртүң апаар.
Мен ам сеңээ удур апардым, чавызаашта турар Иерусалим, оргулаашта хая! – деп, Дээрги-Чаяакчы медеглээн. – Силер: „Кым бистиинче эртип кээп шыдаарыл, кым бистиң оран-сававысче шургуп кирерил?“ – деп турар-дыр силер.
Тир, Сидон хоорайларның хааннарынга; далай ындында чурттарның хааннарынга;
«Адыыргак хей, Мен сеңээ удур мен – деп, Аг-шериглиг Дээрги-Бурган-Чаяакчы медеглээн, – чүге дээрге сээң кеземче көөр үе-шагың келген-дир.
Олар холунда ча-согун, хылыш туткан; олар – каржы-дошкун, кам-хайыра чок улус-тур, оларның алгы-кышкызы далайның дааш-шимээни дег. Аъттыг шаап кел чыдар, тулчурунга белен дайынчылар-дыр, олар сенче халдаары ол-дур, Вавилон-кыс!
Вавилоннуң кырынга далай чаттылар, дааш-шимээнниг чалгыглар ону хөме алыр.
Ол дээрге холунда ча-согун, хылыш туткан, каржы-дошкун, кам-хайыра чок улус-тур, оларның алгы-кышкызы далайның дааш-шимээни дег. Аъттыг шаап кел чыдар, тулчурунга белен дайынчылар-дыр, олар сенче халдаары ол-дур, Сион-кыс!» – деп чугаалаан.
Дээрги-Чаяакчының чугаалаан чүвезин аңаа дамчыт: Мен сеңээ удур апардым. Хылыжымны хынындан ужулгаш, сээң чөптүг-даа, бузуттуг-даа улузуңну узуткап каар мен.
Дээрги-Бурган-Чаяакчы мынча дээн: «Кажан Мен сени, ам кым-даа чурттавайн турар хоорайлар ышкаш, хоозураан хоорай кылып каарымга, кажан Мен дүп чок далайны сээң кырыңче көдүрүптеримге, улуг суг сени хөме аптарга,
эжикчилериң сени ажык далайже үндүре бээр. А чөөн чүктүң хады сени далай ортузунга буза шааптар.
Дээрги-Бурган-Чаяакчының чугаалаан чүвезин аңаа дамчыт: Сидон, Мен сеңээ удур апардым, Мен сээң чонуң аразынга алдаржыыр мен. Сеңээ үндүрген шииткелди күүседип, чурттакчыларың аразынга ыдыктыымны көргүзеримге, улус Мени Дээрги-Чаяакчы деп билип аар.
Ынчангаш Мен сеңээ, сээң хемнериңге удур апардым. Египет черни соңгу чүкте Мигдол хоорайдан эгелээш, мурнуу чүкте Сиена хоорайга, мырыңай Эфиопияның кызыгаарынга чедир хоозураан ээн кургаг хову кылып каар мен.
Дээрги-Бурган-Чаяакчының чугаалаан чүвезин аңаа дамчыт: о, Гог, Мешех биле Тувалдың дээди чагырыкчызы*, Мен сеңээ удур апардым!
Ынчангаш Дээрги-Бурган-Чаяакчы: «Көрдүң бе, Мен Бодум сеңээ удур апардым; өске чоннар көрүп турда, сеңээ үндүрген шииткелимни күүседир мен.
Ам сеңээ удур хөй чоннар чыглып келгеш: „Ол бужартазын! Бистиң карактарывыс Сионнуң буураарын мага хандыр көрүп алзын!“ – дижип турар-дыр.
Ниневия, сен болза төлдерин тоттурар дээш олчазын үзерлеп турган, кыс эжинге чиш боой тудуп берген арзылаң дег-дир сен. Олчазы-биле куйларын, чижи-биле – ижээнин долдуруп алган арзылаң дег-дир сен.
«Мен сеңээ удур мен – деп, Аг-шериглиг Дээрги-Чаяакчы медеглээн, – Мен сээң хевиң эдээн арныңче өрү дүрүптер мен; чоннарга сээң шалдаңыңны, күрүнелерге – бужарыңны көргүзер мен.
Бүгү чоннарны Иерусалимге удур дайын чорудары-биле чыыптар мен: хоорай эжелеттирер, бажыңнар үптеттирер, а херээженнер күштеттирер. Хоорайның чурттакчыларының чартык кезиин тудуп аппаар, а арткан кезиин хоорайга арттырып каар.
Көрүңер, Дээрги ооң байлаан былаап аар, күчү-күжүн далайга узуткап каар. Тир боду отка өрттенип каар.
«Хүнге, айга болгаш сылдыстарга кайгамчык демдектер көстүр, а далайның шимээргеп, хөлзээринден аймаараан чоннар чер кырынга сүрээдеп, мөгүдей бээрлер.