12 Хат хөлүн эрттир дыңзыг боор! Мээң күзел-соруум ёзугаар ол хат хадып кээрге, Мен чонумга хамаарыштыр шииткелимни үндүрер мен!» – деп, Бурган чугаалаан.
А Дээрги-Чаяакчы: «Мен ам түреңги улуска – човалаңы дээш, базындырган улуска – уё-човууру дээш болчур мен, Мээң камгалалым алыксаан кижиниң идегелин боттандырып бээр мен» – деп турар.
Мен Иудеяның үүлгеткен бүгү кем-буруузу дээш, ооң Менден ойталап, өске бурганнарга айдызаар өргүлдер кыпсып, холу-биле кылып алган дүрзүлеринге мөгейип турганы дээш, аңаа удур шииткелим үндүрер мен.
Шак ол чонга, Иерусалимниң чурттакчыларынга: «Ол үеде Мээң күжүр чонумче ээн кургаг ховунуң тас тейлеринден изиңейндир чип турар хат хадып кээр! Ындыг хатка тараа арыглай челбиттинмес, үрезин саваңдан арыглаттынмас.
Булут ышкаш, дайзын көдүрлүп олур, ооң дайынчы тергелери казыргы дег, аъттары эзирлерден кашпагай! Ат болдувус-ла, өлүп читтивис-ле!
Дээрги-Чаяакчы мынча дээн: «Мен Вавилонга, Лэв-Камайның чурттакчыларынга удур өлүмнүг шуурган көдүрер мен!
Ынчангаш Дээрги-Бурган-Чаяакчы: «Көрдүң бе, Мен Бодум сеңээ удур апардым; өске чоннар көрүп турда, сеңээ үндүрген шииткелимни күүседир мен.
Эфрем акы-дуңмазынга бодаарга, өзүген-даа болза, өрттендир чиир хат чедип кээр – ээн кургаг ховудан Дээрги-Чаяакчының хады көдүрлүр, ынчан ол хат Эфремниң суунуң бажын соолдуруп каар, булаан кадырып каар; ол хат Израильдиң эртине-байлаан үптээр, ооң бүгү үнелиг чүүлдериниң шыгжамырын куругладыр.
Оон ол чон хат ышкаш ужугуп, оруун уламчылаар. Шак ол бачыттыг улус бодунуң күжүн бурганчыдып турар».