12 О дээрлер, ону кайгап-хараңар, коргуп-сүрээдеп, сирилеңер! – деп, Дээрги-Чаяакчы медеглээн. –
Дээр, дыңна! Чер, кичээнгейге ал! Дээрги-Чаяакчы чугаалап тур: «Мен оолдарымны кижизидип, өстүрүп кагдым, а олар Меңээ удур тура халышты.
Чожуй бериңер, кайгап-хараңар, бодуңарны согурарткаш, чүве көрбес апарыңар! Силер эзириир силер, ынчалза-даа арагадан эвес, тендириир силер, ынчалза-даа эзиртир суксундан эвес.
Ынчангаш Дээрги-Чаяакчы: «Чоннардан айтырып көрүңер, кым ындыг чүве дыңнааныл? Израиль-кыс кончуг багай чүве үүлгетти!
О чер, чер, чер! Дээрги-Чаяакчының сөстерин дыңна!
Черже көрдүм – ол ужу-бажы билдинмес, ээн болду, дээрже көрдүм – ында чырык чок болду.
Чер-делегей, дыңна! Мен бо чонче айыыл-халапты – ооң бодунуң-на бодалдарының үре-түңнелин ыдып тур мен, чүге дээрге Мээң чугаа-сөзүмнү тооп дыңнаваан, Мээң хоойлумну хүлээп көрбээн чон-дур.
Даглар, чер-делегейниң быжыг үндезиннери, Дээрги-Чаяакчының чаргызын дыңнаңар. Чүге дээрге Ол Бодунуң чону-биле чаргылдажып турар-дыр, Израиль-биле Ол маргыжып турар-дыр:
Хүн үнгенден бээр алдыгы шактан тоску шакка чедир бүгү чер кырын дүмбей караңгы шыва апкан.
«Дээр, мени дыңна, чугаалап көрейн; чер, аксымдан үнген сөс-домакты дыңна.