16 Сээң сөзүң мээң аъш-чемим апарып турду. Сээң сөстериң сеткил-чүрээмниң өөрүшкүзү, хөглээшкини апарды, чүге дээрге Сеңээ хамааржыр болгай мен, Дээрги-Чаяакчы, Аг-шериглиг Бурган!
Оон бүгү чон дойлаар, өске улуска белек кылдыр аъш-чем чорудар, аажок улуг өөрүшкүлүг байырлаар дээш тарап чоруй барган. Чүге дээрге оларга чугаалаан сөстерниң утказын билип каапканнар.
Ооң айтыышкыннарындан ойталаваан мен, Ооң сөстерин хөрек-чүрээмде шыгжап чоруур мен.
Дээрги-Чаяакчы, хаанны камгала, дуза дилеп кый дээривиске, харыыла!
Чүге Сен ам аймаарай берген кижи дег, кымны-даа камгалаар күш чок дайынчы дег апардың? Дээрги-Чаяакчы, бистиң аравыста болгай сен, бис Сеңээ хамааржыр болгай бис. Бисти кагбайн көрем!
А сен, кижи амытан, Мээң чугаалаар чүвемни дыңна. Бо үймээнчи чон ышкаш тура халыва; аксың ажыткаш, Мээң сеңээ бээр чүвемни хүлээп ап, чивит».
Дээрги-Чаяакчы ындыг килеңнээчел бе? Ол ындыг чүвени кылып болур бе?» – деп чугаалап турар. «О, Иаковтуң салгалы, ынча деп болур бе? Мээң сөстерим чөптүг амыдырап чоруур кижиге ачылыг болбас бе?