6 А силер ядыыларны дора көөр-дүр силер! Эрге-шөлээңерни кызагдап, шииткел черинче сөөртүп турар улус кымнарыл – байлар эвес ийик бе?
Чүге дээрге ядамыктарны дарлаар, каапкаш баар, бодунуң тутпааны бажыңнарны ээлеп аар турган-дыр.
Көрүңер даан: бузуттуглар чазын хере тыртып алган, согуннарын кирижепкен – мөзүзү эки улусче караңгыда адар деп турлар.
«Ону базып кааптым!» – деп, дайзыным сөглевезин. Тендиңейни бээримге, өжээтеним өөрүвезин.
Ядамыкты дарлаар кижи ооң Чаяакчызын бак сөглээни ол, а түремикке ачы-дуза көргүзер кижи Ону алдаржыдар.
Түремикти дорамчылап турар кижи ооң Чаяакчызын бак сөглээни ол, өске кижиниң түрегделин көргеш, амыраар кижи – кеземчеден чайлавас.
Кадай тып алган кижи ачы-буян тып алган-дыр, Дээрги-Чаяакчының ээ көрнүүшкүнүн чедип алган-дыр.
Ажык-кончаа сүргеш, ядамыкты дарлаары-даа, бай кижиге белек бээри-даа кижини каражага таварыштырар.
Бай кижи ядыыларны чагырар, а өрелиг кижи чээли кылган кижиниң кулу апаар.
Черден ажык-дүжүктү шупту улус ап турар, шөлдер хаанга безин бараан болуп турар.
Ону улус хүлээп албаан, бак көрген, ол болза хилинчекти билген, човалаңга таварышкан кижи болган. Ындыг кижини улус өскелээр – бис ону бак көрүп, чүү деп-даа санавайн турган бис.
Самарияның даанда чурттап турар, Васанның семис-чаагай инектери ышкаш херээженнер – ядыы улусту кызып-кыйып, түреңги улусту дарлап, боттарының ашактарынга: «Эккеп кудуңар-ла, ижер бис!» – деп турар херээженнер – бо чугаа-сөстү дыңнаңар.
Ядамыкты түрү бастырып, ооң далган-тараазын үндүрүг кылдыр былаап ап турар силер. Ынчангаш каас-коя бажыңнар-даа тудуп алган болзуңарза, аңаа чурттавас силер, шөлдерге кайгамчык эки виноград-даа тарып алган болзуңарза, ооң арагазын ишпес силер.
Ооң аг-шерии, мени чылча шавар дээш, казыргы дег халдап келген. Олар, түреңги кижини бүдүү сыырар дээнде дег, амырап турдулар. А Сен оларның баштыңын ооң бодунуң-на чыдалары-биле өттүр шанчып кагдың;
Дулгуяк херээженни, өскүс кижини, даштыкы кижини болгаш ядыы кижини кызагдаваңар, сеткил-чүрээңерге бот-боттарыңарга удур кара сагыш тывылбазын.
Иисус мынча деп харыылаан: «Мен букшууравадым, харын Мээң Адамны хүндүлээр-дир мен, а силер Мени бак сөглеп, дора көөр-дүр силер.
Ындыг-даа болза, иудей чүдүлге хүлээп алган алдар-хүндүлүг херээженнер болгаш хоорай даргалары иудейлерге күткүттүргеш, Павел биле Варнаваны истеп-сүрүп эгелээш, оларны ол черден үндүр ойладыпканнар.
Ынчалза-даа оларны тып чадааш, Иасонну база элээн каш өске бүзүрээн кижини хоорайның чагырыкчыларынче алгаш чорупканнар. Олар: «Делегейни бир кылдыр хөлзээзин үндүрген бо улус ам мында келген-дир!
Ахаия девискээринге Римден томуйлаан чагырыкчызы Галлион дээрзи турар өйде, иудейлер Павелге удур бөлүглежип алгаш, ону шииткел черинге эккелгеннер.
А Савл бүзүрээннерни чок кылыр дээш кызыдып эгелээн: ол бажыңнарны эргий кезип, эр, херээжен улусту тудуп хоругдааш, кара-бажыңче киир октап турган.
Ижип-чиир дээр болзуңарза, бажыңнарыңар чок чүве бе? Азы Бурганга бүзүрээннер ниитилелин херекке албайн, ядыы-түреңги улусту куду көрүп тур силер бе? Ол дээш, силерге чүү дээйн? Мактаар мен бе? Чок, мактавас мен!
Каас-коя хептиг кижиге онза кичээнгей көргүзүп, аңаа: «Бээр эртип, дөрже олуруңар» – дээш, а ядыы кижиге: «Маңаа тур» азы: «Борта, будум баарынга олур» – дээн дижик силер.
Силерниң шөлдериңерниң дүжүдүн ажаап берген ажылчыннарның акшазы чедир төлеттинмээн. Оларның халактаан ыы-сыызын дыңнаңар. Оларның халак-тилээ ам Аг-шериглиг Дээрги-Чаяакчының кулаанга чеде берген.
Силерге удурланмаан чөптүг-шынныг улусту шииткеш, өлүрүп турдуңар.