10 Ынчан мени бир хол көдүрүп эккелди – ам холдарым-биле черде даянып алган, дискээм кырында олур мен.
Дээрги-Чаяакчы холун сунуп, аксымга дээскеш, меңээ: «Бодумнуң сөстеримни ам сээң аксыңдан үнер кылып кагдым.
Ынчан кижи хевирлиг бир-ле амытан мээң эриннеримге дээптерге, чугаам үнүп келди. Мурнумда турар кижиге мынча дидим: «Дээргим! Көстүүшкүннер хараазы-биле мен далып-тыртып турдум, шаг-шинээм төнүп, күжүм чидириптим.
Кижи хевирлиг амытан база катап меңээ дээптерге, күжүм немежип келген.
Гавриил мээң-биле чугаалажып турда, мен черге билинмес чыткан мен. Ынчан ол мени көдүрүп тургузуп кааш,
Мен ынчалдыр мөргүп турумда, баштайгы көстүүшкүнде көргеним Гавриил деп кижи меңээ дүрген ужуп чедип келди. (Ол бүгү кежээки өргүл кылыр үеде болган.)
Мен Ону көрүп кааш, өлүг кижи дег, Ооң мурнунче доңгая кээп дүштүм. Ол оң холун эктимге салгаш, мынча диди: «Кортпайн көр, Мен Баштайгызы болгаш Сөөлгүзү-дүр мен.