1 Чайга – хар, а дүжүт ажаар үеге – чаъс ышкаш, мелегей кижиге алдар-хүндү таарышпас.
Гатах хаанның бажыңының мурнунда хоорай шөлүнде турган Мардохейже чорупкан.
Гатах ээп келгеш, Эсфирге Мардохейниң сөстерин дамчыдып берген.
Өске бурганче далашкан улустуң түрегдели көвүдезин; мен оларның хан төккен өргүлдеринге киришпес мен, оларның бурганнарының аттарын безин адаар хөңнүм чок.
Хөгжүм башкарыкчызынга. Үрер хөгжүм үдээр. Маскил-ыр. Давидтии.
Мелегей кижиниң аксынга төлептиг чугаа эптешпес, бүдүштүг кижиниң аксынга меге чугаа оон артык эптешпес.
Мелегей кижиниң каас-коя чурттаары, кул кижиниң нояннарны чагырары ужурга таарышпас.
Кымчы – аътка, чүген – элчигенге, а шыкпыыш – мелегей кижиниң ооргазынга херек.
Мелегей кижиге алдар-хүндү көргүзери – дашты ону шывадаар чепсек-херекселге баглаары дег.
Чагырыкчы мелегей болган тудум-на, албан-үндүрүгнүң саны көвүдээр, а чөптүг эвес олча-ажыкты көөр хөңнү чок кижиниң назыны узаар.
Бир эвес силерниң кылганыңар чөптүг, шынныг эвес болза, Авимелехтен от хып үнгеш, сихемчилерни болгаш Бет-Миллону өрттедипсин, база сихемчилерден болгаш Бет-Миллодан от хып үнгеш, Авимелехти өрттедипсин!»
Кажан ол дугайында Иофамга чугаалаарга, ол Гаризим дагның бажынче үне бергеш, ооң кырындан мынчаар алгырып чугаалаан: «Мени дыңнаңар, сихемчилер, ынчан силерни Бурган дыңнаар!