7 Сээң шупту эвилелчилериң сени чериңден үндүр ойладыптар, сээң-биле эп-найыралдыг улус сени дуурайлааш, ажып тиилээр, сээң аъш-чемиңни чип турган улус сеңээ дузак салыр. Эдомга угаан-сарыыл артпас!»
Чалым-хаям болур Бурганымга: «Мени чүге уттуң? – дээр мен. – Дайзыннарга базындырып, хомудалдан човууртап чоруур ужурум чүл?»
Дээрги-Чаяакчы хүндүс меңээ энерел көргүзер, дүне мен Аңаа аян тудуп, ырлап бээр мен – тынгарыкчы Бурганымга мөргүүрүм ол.
Будуктар кургап каарга, сыйып кааптар, херээженнер келгеш, оларны өрттедиптер. Бо чон угаан чок-тур, ынчангаш Чаяакчызы ону кээргевес, хайыра көргүспес.
Хөй-ле улустуң хоп-кочузун дыңнап келдим, долгандыр – коргуш. «Хоп медээден чедирер-дир! Ол дугайында дыңнадыылы!» – дижип турлар. Мээң-биле эп-найыралдыг чурттап чораан бүгү улус тайып ужарымны манап: «Ол дуурайладып аар чадавас, ынчан ону тиилеп, өжээнивис негеп аар бис!» – деп турар.
Хандыкшааннарың шупту сени уттупкан, сеңээ келиксевес апарган. Дайзыннарың согугларын сенче угландырдым, каржы-дошкуну-биле кезеттим, чүге дээрге кем-бурууң улуг-дур, бачыттарың эңдерик-тир.
Көөрүмге, Иудеяның хаанының ордузунда арткан бүгү херээженнерни Вавилоннуң хаанының шериг баштыңнарынга тудуп аппарып турар-дыр. Олар: „Сээң эш-өөрүң сени күткүдүп, бүзүредип алды. А буттарың малгашка кадалы бээрге, олар сенден хая көрнүп, каапкаш барды“ – деп чугаалаар.
А сен, куруглаан Иудея, ам канчаар сен? Каас-коя хептер кедип, алдын каасталгалар-биле шиметтинип, карактарың будуп чордуң. Хей-ле каастанып чораан болдуң! Сээң-биле самыырап турган таныштарың сени тоовастап, амы-тыныңны үзүксеп тур.
Эдом чон дугайында Аг-шериглиг Дээрги-Чаяакчы мынча дээн: «Таанда-ла Теманда мерген угаан артпаан бе, сарыылдыг улус арга-сүме берип шыдавастаан бе, оларның мерген угааны бойлап калган бе?
Таныштарым кыйгырган мен, олар мени мегелеп каан. Бурганның бараалгакчылары-даа, ак салдыг кырганнар-даа амыдыраар, шыдал кирер аъш-чем дилээш, хоорайга кырылдылар. ר (реш)
Эфрем угаан чок оол-дур, херээжен кижи ону божуп чыдырда дег, ол хилинчектенип турар, ынчалза-даа хырындан үнер хөңнү чок-тур.
Эфрем мелегей, сарыыл чок көге-буга дег-дир: дуза дилеп, бирде Египетти кыйгырып, бирде Ассирияже барып турар-дыр.
«Силерниң шуптуңарның дугайында чугаалавадым: шилип алган улузумну Мен билир мен. Ынчалза-даа Бижилгениң: „Мээң хлевим чип орган кижи Менче таваңгайын карарты“ дээн сөстери чогуп бүтсүн.