“Tumthan echoojih ang ah, sen Hootthe nyootte nyi Pharisi loong suh ah! Lonoite sen loong ah! Sen ih Rangmong Hasong kaasak ah mih uh lanop thuk ih tangsak han, senteewah uh tanop kan, erah dam ih erah doh nopte taatje abah uh sen ih tanghaam et han!
Amadi seng ih jat ih di Hootthe dowa jaatrep ah, o mina erah Hootthe khu adi songtongte loong asuh ba baat ha, eno mina loong ah takah jeng thukka ang ah, nyia mongrep ah Rangte suh dande thuk ah.
Erah dam ih noknok doh tumkhoom rum ano neng saapak ah liinsoon thuk rum ah; erah khodoh uh ethithoon reeraang ah, mih joobaat tiitwaan nyia noongrepwih ni neng sak ah lanaangthiin thang ih tum nyoot et rumha, neng lajengjih angta jeng ah nyoot et rumha.
Enoothong thaknuh asuh hesuh hesah je abah, neng neng ih neng jaatang ah toom soksam rum ah eno nengnuh nengwah ih neng soksam rumta thaang ah toom ngaakthem rum ah. Neng rangsoom thooroom lam nah emamah jaatjaat ih reeraang rumjih, eno ba Rangte ah tenroon ang ah.
Nengnyi ih amiisak tiit lam ah thiinhaat nyuuha, eno etekte mararah loong abah ejen ngaaksaat eta ih baat nyu ano hanpiite loong ah thungjoong thuk rumha.
Neng loong dung dowa ararah ah mih nok ni karum leh rangdah ni neng thetre thoi chamnaang tongte nyia neng tenthun jaatrep ethih ni thun ano larook lata ih tongte minuh loong ah neng lakmong nah thiin rum ah,
Heh ih Rangte tiitkhaap ah dangdang ih kapjih marah laalomjih nyia rang banlam tiit di roongroopla rah ah. Emah lam ih ba heh ih mihoh suh jen nyootsoot ah erah dam ih Rangte tiit daante loong asuh neng moongtaang ah mi renbaat korum ah.