“Ekot kah et ah,” Pitar ih ngaakbaatta. Pitar ah nokmong ni wang adi, Jisu ih heh suh phang chengta, “Simoon, an ih tumjih thunhu? Arah mongrep dowa luungwang loong asuh lakbi thaang nyia sokse ah o ih kakoh ah? Heh deek akaan nawa ih tamkoh ah tama mideek nawa ih koh ah?”
“Luungwanglong men, neng ih ngaakbaat rumta. Eno Jisu ih neng suh li rumta, “Ese, erah ang abah ah sen ih Luungwanglong thiik ah Luungwanglong suh koh an, Rangte thiik ah Rangte suh koh an.”
Eno Jisu ih baat rumta, “Ese eno bah Luungwanglong chojih ah Luungwanglong suh koh an, Rangte chojih ah Rangte suh koh an.” Eno Jisu suh rapne ih paatja rumta.
erah di neng ih Jisu suh nan rumta: “Seng ih arah mih ah ih seng mina loong lamki ni siit arah jap johi, “Neng ih luungwanglong suh sokse lakot theng ih baat rumha eno heh teeteewah suh Kristo, luungwang ih liita.”
Dah sen loong ah, sen changte wah ra mootcho damdoh hejeng chaatchaat ih re an; senten senmong ah koh anno Kristo mootkaat moh an rah likhiik ih moh an.
Erah dam ih noknok doh tumkhoom rum ano neng saapak ah liinsoon thuk rum ah; erah khodoh uh ethithoon reeraang ah, mih joobaat tiitwaan nyia noongrepwih ni neng sak ah lanaangthiin thang ih tum nyoot et rumha, neng lajengjih angta jeng ah nyoot et rumha.
O mih dah angla loong rah ih neng changte ah jaatrep lam nah esoomtu etheng, eno ba seng Rangte menset nyia seng ih nyootsoot hi loong asuh ethih eliijih tah angka ang ah.
Erah likhiikkhiik hesawah sen loong ah ih sen sanuh damdoh seklilih ih songtong an, neng loong ah sen nang ih tajatka. Neng loong ah choomjoot ih an, tiimnge liidoh, Rangte lakkot roidong ah sen damdam roong choha. Sen rangsoom rangtu ah laphaangjaang suh emamah re an.