“Naririh ih ban sok an arah noodek loong ah babah uh nak thaangju an. Ngah ih baat rumhala, neng Rangsah loong ah saarookwih rangmong ni seng Wah damdi tong rumla.
Liirong ah rengmot et ah, eno heh ih Rangsah loong ah hatoh rongbaji nah daapkaat ha, eno heh ih heh mina danjeecho loong ah hatoh rongrep nawa thutsiit ah.
Erah raangtaan ih saapoot rookwih banban ih tong an. Eno saarep doh rangsoom nah tong an erah loong dowa pui anno Mina Sah raaha doh toom jen dongchap an.”
Erah sa doh Rangte ih eriing baat et arah ang ah, rangsah phokhothoon ah riingraak eah, Rangte liirong ah rengmot et ah, eno rangmong nawa Teesu heh teeteewah ah dat raaha. O mina Jisu suh hanpi ano tiita jaakhoh erah loong ah chaak ngaakthing ah;
Eno arok lih dowa rangsah ah ih luirong ah huumot kano, rangmong ni erongwah ih ri rum ano li rumta, “Arah mongrep ah pansuh chaan aphaan ah seng Teesu nyia Kristo heh lak ni, eno heh ih mabah uh lathoon ih panchan ah!”
Erah lilih, ngah ih rang ni ehoh elongwah nyia epaatja theng ang arah japtuptang. Erah di thang ariin pan Rangsah sinet ang rumta, eno erah thang ariin loong ah hethoon angta, tumeah erah loong ah ih Rangte tenkhat tiit ah hethoon et jatthuk suh dong rum taha.
Eno rangko toonsok adi, echoongwah ni laang esiit puh ano erongwah ih hu arah japchaat tang, “O choophaan phaan, choophaan phaan! Rangsah wajom rah ih luirong huumot adoh arah hah ni songtongte loong ah raangtaan ih tiimthan echo etheng ang ah.