Eno ngah ih nga teewah suh li ang, Khangraangse wah! Andi jaatrep hukkhaak paang rookwih raangtaan ih jeela. Roidong amah ba hanih, jok oh, phak oh, eno roidong doh tenroon ih tong oh!’
Enoothong erah laksuh rah ih nga changte wah ngaakwang eliin ela ih li ano heh ih laksuh ehoh loong ah minuh miwah thoontang riimbuh, eno jokjok phakphak ih tong, kham adoh mok eabah,
“Sen teeteewah naririh ih ban tong an! Sen arah hah adoh ehan mi ejok ephak nah nakmok tong an erah damdoh sen roidong raang ih mongsaam nak ih tong an, emah ang abah erah Rangwuung rah ih seek ih japjoh ho