17 “Joona sah Simoon, an raangtaan ah ese!” Jisu ih ngaakbaatta. “Arah amiisak jengkhaap an sak ni mina tajeng raara, Rangmong nawa sengwah ih jeng thuk halu.
Enoothong, Simoon, an raangtaan ih rangsoom esoom et hang, an tuungmaang nawa ladat raangtaan ih ah. Eno an nga reeko nah ngaak ho doh, anpho anno loong ah chosok etheng.”
Khowah loong ih raangta, ‘Mina thoontang suh Rangte ih nyootsoot ah.’ O ang abah uh seng Wah jeng ah chaat ano kap ih abah erah mih ah nga taangnah wangha.
Tiimnge liidi Rangte minchan ih ba sen tuumaang jun ih pui lan. Erah senchaan senphaan nawa ih tah angka, erabah Rangte lakkot, erah suh o uh tajen khuupookka.
Suh asah loong ngeh, heh ih poon rumta loong ah, hansi mina ang rumla, Jisu heh teeteewah mina dang ajang likhiik ih roong hoon kata. Erah hoon kata ah langla heh tiita jun ih Hakhojuungbaan ah thet haat suh hoon kata eno heh jiinni etek ah jen suh chaan aphaan eje angta,
Ngah, mihak phokhoh esiit ang angno, sen loong dung dowa chaas mihak phokhoh loong asuh baatwe rumhala. Ngah Kristo chamnaang haaki kotte esiit, eno heh rangka dongjat jaadoh ngah uh roongroop ih ang. Ngah ih baatrum hala