Neng ih huijih nyia echeh echaan lajen huiji ah mih sakkhoh ni luulu khak korumha, eno neng ih erah huijih huite loong ah chosok suh neng laktiik tiksiit taan uh tamaak rumka.
Seng loong asuh jirep ah noisok rumhala motchaan kaatchaan ah kah eno changthih noodek suh mamah ih chokot theng ah, Jisu ih baat tahan jengkhaap ah samthun roh ih an, “Echoh ehi nang ih ekot ehi ah tenroon ehan.”
Seng pongwan ih tongli loong ah langla—Kristo ih dokja tahe rah! Erah ang abah, pongwan tongte mina likhiik ih angtheng, dah we ngaak hoon suh lawe nook theng.
eno sen echam etan loong ah takah cham thuk ran sen damdam seng loong asuh nep ah. Teesu Jisu ah rangmong nawa heh chaan aphaan pan rangsah loong damdoh dong raaha sa doh erah loong ah re ah,
Amadi, Rangte ih seng choh naangtong suh marah baat tahe erah jun ih seng echoh esuh kakham tahe. Erah raangtaan ih banban ih tong ih, naangtong chosuh kakhamta ah ngo uh lachoh nak toom ang an.
Chiiala nyia kuhoonte Jaalah ih liiha, “Raahan!” Arah tiit japchaatte loong eh uh eli jaatjaat etheng, Raahan!” Raahan, o joongle ih le lan loong; o ih jam han, erah ih roidong juung ah thaangmuh lakkot ih thiik uh.