Enoothong Rangsah rah ih heh suh liita, “Nakcho uh, Jekaria! Rangte ih an rangsoom chaat eta, an minuh suh no miwasah an raangtaan ih koh ah. An ih heh men ah Joon et men theng.
Rangte ih ngaak saatsiit ano Lamsiitte nyia mina Pangte toom ang ah ngeh ih jaawah ko ih tong thukla, eno Jerusalem mina loong suh neng rangdah sekthun thuksuh nyia biin anaan chosuh saapootse koh rumha.
Seng loong roidong ah jaatrep ethih reeraang nawa piipang suh nyia heh luulu mina esa ang thuk heeno ese mootkaat reeraang thung ang thuk suh heh roidong ah kokaat taha.
Ngo heh jun ih Rangte reeni wangla erah jen pang suh Jisu ah saarookwe tarong, mamah liidih neng loong suh rangsoom kot raang ih heh ah roitang ething tongla.
Enoothong heh weephaak ni tongla likhiik seng uh weephaak nah tong ibah—seng loong ah rangsoom roongtong eli, eno heh Sah Jisu sih rah ih seng rangdah ah sa haat ehali.
Ngah ih ngaakbaat tang, “Ngah ih tajatkang chuupha, an ih ba jat uh.” Heh ih baat tahang, “Arah miloong ah rapne ih siiwi chamnaang thuk rum arah, nawa puiwang rumhala. Neng loong ah ih nengnyuh nengkhat saachot rum ano Saapsah sih ni puutem rumta.