Heh ih lamkaang ni puksak bang ah japtup eno hetiik sok kata, eno hetiik ah laje helak luulu angta. Erah thoidi bang asuh liita, “An tiik babah uh nak tiik uh!” Erah damdam puksak bang ah laan hookti ruh eta.
“Jaat hoh tiitthaak ah we boichaat an,” Jisu ih baatta. “Teewadi phek changte wasiit di potiik phek angta, phek ah pa ih kookpa ano potiik jittheng habeng ah phek laktung adi thota, eno mih ban soktheng ah nok echoongwah ih hoonta. Eno heh ih potiik phek ah phekphoopte suh koh ano hahoh ni katta.
Heh ih rekam loot nawa ih puksak lak loong ah japtup ano, hetiik ah taatsok kata. Eno sokkah ano, hetiik tiiktok lah ang thoidi heh lak luulu japtup kata.
Neng Jerusalem ni thokrum ano, Jisu ah Rangteenok ni wangta, erah di thaangsangte nyi thaang riikte loong ah phang dokphan wang rumta. Neng ngun lek theng teebun nyia tokparu sangte tongtheng loong ah daanghaat et wangta.
O ang abah uh nga damdoh lah ang raabah, erah hephaak hook toom e ah ngeh ih dook haat ah likhiik ang ah; erah likhiik abah chatjoh ano we nah ba saanjotak ah.
Seng Pangte Teesu Jisu Kristo mongtham jun ih o mina arah mongrep dowa thet haat chaan aphaan loong nawa puita, eno thet haat chaan aphaan loong ah ih we ngaak thet haat abah jaakhoh ni angta nang ethithoon ih hoon ah.
O ethih ah, erah ih ethih reeraang ah re ruh jaatjaat etheng, o lalangka reela, erah ih lalangka ah ere jaatjaat etheng; o ese ah erah ih ese reeraang ah re ruh jaatjaat etheng; nyia o esa ah, erah esa ban ang ruh jaatjaat etheng.”