Changteewah ih liita, ‘Elang eh uh, ese ih reetu, an ah ese nyia toongtang laksuh! ‘An suh ngun amasah kotaha rah toongtang lam ih maaktu thaang ah, ngah ih ansuh ngun ehan boot maak thuk ha. Raaho, Nga damdoh tenroon ih roong tongho!’
Eno luungwang ah ih jaawako ni tongte loong asuh li ah, ‘Wanghan seng Wah ih romseetam kohalan loong rah ah! Wanghan rangmong hasong adoh tongsong wanghan sen raangtaan ih mongrep phangdong siitta di dook ban khookhamta.
Tootmuijapte loong ah ih hethaang chosuh ejap banlam ah naririh nyoot ha marah roitang raang ih lah angka raang ih ah, enoothong seng loong jaasiit mokali ah roitang raang ih ang ah.
Erah raangtaan ih sen suh lasoot lasaam ih laalomli; seng ih jat ehi sen loong ah seng damdi roong chamnaang halan, erah likhiik sen ih uh seng chosok hali ah likhiik eroong choh ehan.
Nga mongnook joonte loong, boichaat thaak an! Rangte ih arah mongrep dowa changthih loong ah tuumaang nah changteng angthuk suh danjeeta, eno heh ih minchanha loong asuh kakhamta jun ih ranghasong adoh chotong thuk ah.