“Erah lidoh dak hekko ni tongte loong asuh li ah, ‘Nga re nawa haloh ang an, sen loong suh Rangte ekhat ela! Babah uh lametka we adoh kah an Hakhoh luungwang nyia heh sah loong raangtaan ih ban khookhamta adoh ah!
Nok changte ah saat ano kaasak ah tangsak et ah; eno sen ah kaasakthong adoh chap anno taat rengdok leh baat et an, ‘Chuuphaǃ Seng suh kaaluung ah daap koh weeheǃ’ Eno heh ih ngaakbaat han, ‘Ngah ih sen tajat rumra ma nawa thok halan!’
Enoothong belam bah sen ih Rangte ah ejat ehan—ngah ih jen li eh ang Rangte ih sen loong ah ejat ih halan—enooba sen loong larook lata nyia menmi chanke panha chiiala loong jinnah mamah ih ngaakkaat suh thun han? Erah doh dasah we hoonkaat suh mamah ih thun han?
Enoothong Rangte ih hetangphang rongkop ih hoonta ah o euh tajen mootnyoongka; eno erah di amet raangha: “Teesu ih heh mina o ah erah ejat eha” nyia “O ih neng ah Teesu mina et chaang ha loong ah ih neng reeraang ethih nawa engaaklek ejih jaatjaat ang ah.”