Khowah loong ih raangta, ‘Mina thoontang suh Rangte ih nyootsoot ah.’ O ang abah uh seng Wah jeng ah chaat ano kap ih abah erah mih ah nga taangnah wangha.
Tumeah, Rangte ih kohalan Chiiala rah ih sen dah tahoon thuk ran nyia tacho thuk ran; erah nang ih bah, Chiiala ih Rangte suh asah ih hoon halan, eno erah Chiiala moong achaang jun ih Rangte suh, “Ewah! Ewah!” ih eriing eno ejen poon et ih.
Tiimnge liidi Teesu ih dah poonha ah Teesu mina maama pongwan toom ang ah ngeh ih poonha; erah likhiikkhiik maama pongwan ih tongla mina Jisu ih poonha ah langla heh dah.
Seng pongwan ih tongli loong ah langla—Kristo ih dokja tahe rah! Erah ang abah, pongwan tongte mina likhiik ih angtheng, dah we ngaak hoon suh lawe nook theng.
Nga joonte loong, sen loong bah maama pongwan ih tong suh poon tahan. Enoothong maama pongwan tongtheng liiha rah ih hansi ko lam nah nak toom siitkaat han. Erah nang ibah sen laktung nah nong minchan mui an.
Enoothong marah hootthe mina puipang suh epunthoon ah, labeehaat thang ih erah hootthe ah kap anbah nyia boichaat luulu lah ethang ih jangse ih reeraang pakna anbah—sen tiim re an erah doh Rangte ih romseetam kohan.
Sen loong ah maama pongwan ih songtong an, enoothong seng pongwan ngeh ih li anno ethih ekhah loong ah nak bokpat an, eno Rangte dah likhiik ih songtong an.
Mihak phokhoh taangnawa— Mongnook Nah nyia heh sah loong ngah ih amiimi nook rum hang loong asuh raanghang. Nga luulu ih tah minchan rumra enoothong ngo ih amiisak ah jat ha erah loong ih nep minchan rum halan,