“Seng Wah ih ngah suh jirep ah kohalang. O eh uh heh Sah ah tajatka heh Wah luulu ih ba jat ah, adoleh heh wah ah o eh uh tajatka heh Sah ih luulu ih ba jat ah, nyia heh Sah ih o mina erah jatthuk suh danjoh ah loong ih ba jat ah.
“Sengwah ih ngah suh jaatrep ah kotahang. O ih uh heh Sah ah tajatka heh wah luulu ih ba jat ha, erah damdi, o ih uh heh wah ah tajatka heh sah luulu ih ba jat ha eno o mina suh jatthuk suh heh Sah ih daanje ha erah ih baajat ha.”
Neng loong ah rangdah tah angtheng rumta ngah ih o uh lathaak reeka ah neng dung nah lamok reetang bah ah; tiimnge liidi, neng ih nga mamah reetang loong ah tup ih rumha, eno neng ih sek Soowah wanyiinyi miksuk hali tih.
Eno nga daapkaatte, seng Wah ih uh, nga teewah tiit ah ju jatthuk halan. Sen ih heh root uh maang taat chaatkan nyia hethe hekhoh uh maang thaak tupkan,
Sen ih mabah uh tathaak jatkan, ngah ih ba jat hang. Ngah ih tajatkang ngeh mok liitang bah sen likhiik ehuh eleek angtheng tang. Enoothong ngah ih jat ih angno, heh jengkhaap ah kap hang.
Ngo mina eh uh Rangte ah etup muh, enoothong seng laktung nah minchan mui ibah, Rangte ah seng damdoh roong tongha, eno heh minchan rah seng minchan mui kino epunthoon ih hoonla.