“Joona sah Simoon, an raangtaan ah ese!” Jisu ih ngaakbaatta. “Arah amiisak jengkhaap an sak ni mina tajeng raara, Rangmong nawa sengwah ih jeng thuk halu.
Erah raangtaan ih, seng ih o uh mina jun ih tadande ke. Seng ih jaasiit Kristo ah mina jun ih mok samthunti bah uh, seng erah likhiik takah reeraang ke.
Neng ih seng nep Ranglajatte loong suh neng khopiiroidong tiit baat anep taat tanghaam tahe. Emamah ih neng rangdah ah mathan dah jih angta erah thoon re rumta. Eno amadi Rangte tenkhat ah hethoon ih neng jiinni dat ra hala!
erah thoih Ranglajatte loong raang ih ngah ah heh kaamwah nyia nyootte raang ih daapkaat halang, ehanpiijih nyia amiisak tiit ah tumbaat raangtaan ih ah. Nga ih tiit huung tabaat kang; amiimi tiit baat hang!
Suh asah loong ngeh, heh ih poon rumta loong ah, hansi mina ang rumla, Jisu heh teeteewah mina dang ajang likhiik ih roong hoon kata. Erah hoon kata ah langla heh tiita jun ih Hakhojuungbaan ah thet haat suh hoon kata eno heh jiinni etek ah jen suh chaan aphaan eje angta,