Dande sa thok kohaano ba, warep ih ngah suh ‘Teesu, Teesu ih liihang! An mendi seng ih Rangte tiit ah baat etti, an mendi seng ih juung abaan nep dokphanti erah damdi epaatjaajih uh ephoop reeti!’
“Jerusalem dowa mina loong, arah jengkhaap ah boichaat an! Najaret dowa Jisu taang ni chaan aphaan jeela, mih paatjaajih loong ah Rangte ih Jisu jun ih noisok tahan. Sen miksok ni mamah angta, loongtang ih jat ehan.
Jisu mendi chaan aphaan je tungkangdi ekoong ah jen khoom thukta. Sen ih tiim tup han nyia jat han ah langla heh mendi tuumaang thoidi deesiitta ah tup han: Jisu hanpi thoidi deela ah sen ih amadoh jensok ih an.
Neng loong ah ih Heliphante anyi neng ngathong ni chap thuk rum ano cheng rumta, “Set mamah ih re lan sih? Tiim chaan kap han sih adoleh o men kap han sih?”
saarookwet thungthet eh ih bah uh tenroon ih tongli; seng changthih likhiik ang ih bah uh, warep changteng eh hoonthukli; seng jiinni tiim lajeeka likhiik ang ih bah uh, amiisak di seng taang ni jaatrep jeela.
Sen loong ah ih seng Teesu Jisu Kristo minchan ah jat ehan; heh changteng ang abah uh, sen raangtaan ih heh teewah changthih ih hoon thukta, tiimnge liidi heh changthet jun ih sen changteng toom ih hoon an ngeh ah.
Nga mongnook joonte loong, boichaat thaak an! Rangte ih arah mongrep dowa changthih loong ah tuumaang nah changteng angthuk suh danjeeta, eno heh ih minchanha loong asuh kakhamta jun ih ranghasong adoh chotong thuk ah.