“Laksuh wasiit ah changte wanyi nok nah tajen moka; heh ih wasiit asuh mongnook ano wasiit ah miksuk jaatjaat et ah; heh ih wasiit dam adoh toongtang ang ah eno wasiit dam adoh toongtangka tah angka ang ah. An ih Rangte nyia ngun enyiinyi an changte tajen et hoonko.
Sen arah mongrep mina angtan bah neng mina likhiik ih minchan theng tahan. Enoothong ngah ih sen loong ah arah hadaang dowa danje rum taha, neng mina tah angkan. Erah thoidi miksuh halan.
Mongrep hasong banlam ah nakthun an, erah nang ih bah Rangte suh senthung sentak naririh ih leksiit thuk an. Eno ba sen Rangte tenthun ah jat an—marah ese nyia epun heh tenroon theng ah.
Arah jenglang ah mina loong laktung nah ngah suh toom seechoh hang likhiik tam jeng lang? Emabah tah angka! Ngah ih jamhang abah Rangte ih toom seechoh ah liihang! Mina loong ih seechoh suh tam liihang? Ngah ih emah mok thun tang bah ngah Kristo laksuh tah ang thengtang.
Tuumaang lajeete mina loong! Sen loong ah ih tatam jatkan mongrep damdi joon awaan angla rah Rangte piiara ngeh ah? Sen loong ah ih mongrep damdi joon awaan angsuh liihan abah, sen teenuh teewah ah Rangte piiara ba eh hoon an.
Seng changteng angli li ino sengphoh sengno ih timjih jamha erah etup ehi, ang abah uh neng suh tim uh takoke, erabah mamah ma jen chaang ih Rangte ah minchan ehang ngeh ah?
Erah raangtaan ih marah mina ih Rangte Sah asuh hanpiiha erah mina ten ni arah tiitkhaap ah tong ah; enoothong marah mina ih Rangte suh lah hanpiika, erah mina ih Rangte ah eleek ngeh hoonha, mamah liidih marah Rangte ih Heh sah roidong tiit baatta rah neng ih tah hanpi rumka.