16 اُلار آغلاشیپ، شِیله دییِرلِر: ”وای وای حالینگا! اِی اولی شَهر. اُل نِفیس کِتِن، ارغوان و قُیی-قیزیل پارچالار گِینِردی، قیزیل، جواهیرلار و مُرواریدلار بیلِن آوادانلاناردی.
اُنسُنگ پِریشده مِنی مُقادِّس روحونگ اوستو بیلِن بیابانا اَکیتدی. مِن اُل یِرده قُیی-قیزیل جاناوارینگ اوستونده اُتوران بیر آیالی گُردوم. بو جاناوارینگ هِمّه بِدِنی خودایا دیل یِتیریَن آدلاردان دُلودی، اُنونگ یِدی کِلّهسی و اُن شاخی باردی.
آیال بُلسا قُیی-قیزیل و ارغوانی لِباسلارا گِینیپ، قیزیل، جواهیر و مُرواریدلار بیلِن آوادانلانیپدی. اُنونگ اِلینده تِلِکه زاتلاردان و زیناکَرلیگینینگ نِجیسلیگیندِن دُلی قیزیلدان کَسه باردی.
شَهرینگ یانیاندیغینینگ توسِّسینی گُرِنلِرینده: ”بو اولی شَهره تای گِلجِک شَهر بارمیدی نَمه؟“ دییِرلِر.
اُلار باشلاریندان قوم دُکوپ، آغلارلار، یاس توتوپ، سِس اِدیپ آغلاشارلار: ”وای وای حالینگا، اِی اولی شَهر! دِریادا کِشتیلِری بُلانلارینگ باری بو شَهرینگ بایلیغینینگ اوستو بیلِن باییپدی. ایندی بُلسا اُل بیر ساغاتدا وِیران اِدیلدی!“