9 Белки, Худай пикирини үйтгедер, газабындан сакланар; шейдип, биз хеләк болмарыс».
9 Belki, Hudaý pikirini üýtgeder, gazabyndan saklanar; şeýdip, biz heläk bolmarys».
Давут: «Чага дирикә, агыз бекледим, агладым. Себәби мен: „Ким билйәр, белки, Реб маңа рехим эдер, чага гутулар“ дийип ойланыпдым.
Я Таңры, маңа мерхемет эйле, мен узаклы гүн Саңа перят эдйәрин.
Арсланы, йыланы сен депгиләрсиң, ёлбарсы, алахөврени сен басгыларсың.
Инди ёлларыңызы ве ишлериңизи дүзедиң, Худайыңыз Реббе гулак асың. Шонда Реб-де сизиң гаршыңыза айдан бетбагтчылыгыны гойболсун эдер.
Патыша: «Бу патыша пайтагты болсун дийип, шан-шөхратым үчин өз гудратлы гүйҗүм билен гуран бейик Бабылым дәлми?» дийди.
Яманлыгы йигренип, ягшылыгы сөйүң, казыетде адалаты беркарар эдиң. Белки шонда Реб Хөкмүрован Худай Юсубың аман галанларына мерхемет эдер.
Соңра олар Юнусы гөтердилер-де, деңзиң дүйбүне гойбердилер. Деңиз дессине көшешди.
Гәминиң башлыгы онуң янына гелип: «Хей! Сен нәме ятырсың? Тур, өз худайыңы чагыр. Белки, онуң рехими инип, бизи халас эдер» дийди.
Ол Реббе шейле дога окады: «Я Реб, шейле болҗагыны мен өз юрдумдакам айтманмыдым нәме? Мен шол себәпден хем дессине Таршыша гачдым-а. Сениң мерхеметли, рехимли, гиң гөвүнли, садык сөйгә бай Худайдыгыңы ве җеза бермекден эл чекмәге тайындыгыңы билйәрдим ахырын.
Реббиң эмрлерини берҗай эдйән юрдуң кичигөвүнлилери, Ребби агтарың, догручыллыгы ве песпәллиги агтарың. Белки, Реббиң газап гүнүнде гизленип сакланарсыңыз.
Шоңа гөрә эндамыңыза чыкан чыкувларың хем-де юрдуңыза гыргынчылык гетирен сычанларың алтындан шекиллерини ясап, Ысрайылың Худайыны шөхратландырың; шейтсеңиз, белки, Худай сизден, сизиң худайларыңыздан ве юрдуңыздан эл чекер.