1 Реб Муса шейле дийди:
1 Reb Musa şeýle diýdi:
Олар Юсуба: «Биз гулларыңыз җеми он ики догандырыс ве Кенганда яшаян бир адамың огулларыдырыс. Көрпәмиз какамызың янында галды, бир доганымыз йитди» дийип җогап бердилер.
Бу огуллары хем-де гызы Динаны Лея Якуба Паданарамда догруп берипди. Якубың әхли огул-гызларының җеми отуз үч саныды.
Шунлукда, Давут хем-де тутуш ысрайыл халкы шатлык билен гыгырышып, шахдан эдилен сурнай чалып, Реббиң сандыгыны гетирйәрдилер.
Гөрсе, ине, патыша адата гөрә сүтүниң янында дурды. Серкерделердир сурнайчылар-да патышаның янындадылар. Юрдуң бүтин халкы шатланып, сурнай чалярды. Аталя якасыны йыртып: «Хайынлык! Хайынлык!» дийип гыгырды.
Гөрсе, ине, патыша гирелгеде өз сүтүниниң янында дурды. Серкерделердир сурнайчылар-да патышаның янындадылар. Юрдуң бүтин халкы шатланып, сурнай чалярды, нагмачылар хем өз саз гураллары билен алкыш айдярдылар. Аталя якасыны йыртып: «Хайынлык! Хайынлык!» дийип гыгырды.
Әхли леви нагмачылары: Асаф, Хейман, Едутун, оларың огуллары ве гарындашлары непис зыгыр мата лыбасларына бесленип, кимваллары, лиралары ве арфалары билен гурбанлык сыпасының гүндогар тарапында йүз йигрими саны сурнайчы руханы билен дурдулар.
Руханылар өз везипелеринде дурдулар, левилер-де Давудың табшырышы ялы: «Онуң садык сөйгүси бакыдыр!» дийип, Реббе өвги айтдылар. Олар Давут патышаның ясадан саз гураллары билен саз чалдылар. Левилериң өңүнде руханылар сурнай чалдылар. Бүтин ысрайыл халкы дик дурды.
Уссалар Реббиң ыбадатханасының дүйбүни тутанларында, Ысрайыл патышасы Давудың гиризен дүзгүнине гөрә, йөрите лыбасларыны гейнен руханылар сурнайлар, Асафың неслинден болан левилер болса кимваллар алып, Реббе алкыш айтмак үчин өңе чыкдылар.
Ине, патышалар агыз бирикдирдилер, билеликде ол ерлерден гечдилер.
Адалатлы чөзүң гарыбың, етимиң даваларыны, гораң эзилениң, мәтәҗиң хак-хукугыны.
Руханыларының арасында Муса, Харун бар, Ребби чагырянларың арасында Шамувел хем бар. Олар Реббе дога этдилер, Ол җогап берди.
Ысрайылларың херси бөлүнен тире топарына гөрә, өз дүшелгесинде өз тугы астында дүшлесинлер.
«Өзүңе дөвме сап күмүшден ики саны сурнай яса. Олары җемагаты чагырмак ве дүшелгелери гөчүрмек үчин уланарсың.
Единҗи айың биринҗи гүнүнде сиз мукаддес йыгнанышык гечириң ве шол гүн ишлемәң. Бу гүн сизиң үчин сурнай чалынян гүндүр.
Шондан соң илат санавына ёлбашчылык эден ысрайыл баштутанлары, ягны уругбашылары ве тиребашылары өз садакаларыны Реббиң хузурына гетирдилер. Олар алты саны үсти өртүлги араба билен он ики өкүзи – хер ики баштутан үчин бир араба ве хер баштутан үчин бир өкүзи мукаддес чадырың өңүне гетирдилер.
Ысрайыллар Реббиң буйругы билен дүшләп, Реббиң буйругы билен хем ёла дүшердилер. Олар Реббиң Муса аркалы берйән буйрукларыны берҗай этдилер.
Ол белент сурнай сеси билен Өз перишделерини ёллар. Перишделер Онуң сайланларыны гөгүң бир уҗундан бейлеки уҗуна ченли, дүнйәниң дөрт күнҗүнден йыгнарлар.
Батлы чалнан сурнайларың сеслерини эшиден бадыңыза, әхлиңиз гаты сесиңиз билен гыгырың, шонда галаның диварлары йыкылар. Шол вагт әхли адамлар галаның ичине күрсәп гирсинлер».
Мен Худайың өңүнде дуран еди перишдәни гөрдүм. Олара еди сурнай берилди.
Үч бөлүмдәкилериң хеммеси-де сурнайларыны чалып, күйзелерини дөвдүлер. Чеп элинде чыраны саклап, саг элинде сурнай чалдылар хем-де: «Реб үчин, Гидегон үчин сөвеше чыкалың!» дийип гыгырышдылар.