4 Олар Худайың йүзүни гөрерлер, маңлайларында Онуң ады болар.
4 Olar Hudaýyň ýüzüni görerler, maňlaýlarynda Onuň ady bolar.
Ынсан Худайдан дилег эдйәр, Худай оны кабул эдйәр, ол шатлык билен Худайың хузурына гелйәр, Худай онуң догручыллыгыны дикелдйәр.
Пейкамларыны атып, пытратды ягыларыны, йылдырымлар чакдырып, вейран этди олары.
Догры гурбанлыклары хөдүрләң, Реббе бил баглаң.
Чүнки пена тутунян Худайым Сенсиң. Сен нәме үчин мени терк этдиң? Душман мени гысан вагтында, нәме үчин гам-гуссалы гезмели?
Гөзүңиз патышаны гөзеллигинде гөрер, узаклара узаян юрды гөрер.
Гүл-пүрчүк болар ол, шатлыкдан, гуванчдан яңа нагма айдар. Ливаның гөзеллиги, Кармелиң, Шароның гөрки берлер оңа. Олар Реббиң шөхратыны, Худайымызың шан-шөхратыны гөрерлер.
Шонда Реббиң шөхраты аян болар, әхли ынсанлар оны бирликде гөрерлер, муны айдян Ребдир».
Маңа Реббиң шу сөзи аян болды:
Калбы пәклер багтлыдыр, чүнки олар Худайы гөрерлер.
Ким Маңа хызмат этмек ислейән болса, ызыма эерсин. Мен ниреде болсам, Мениң хызматкәрим-де шол ерде болар. Маңа хызмат эден адамы Атам хорматлар.
Эй, Ата, Сениң Маңа берен ынсанларың-да Мениң билен бир ерде болмакларыны ислейәрин. Шейле хем, гой, олар Мениң шөхратымы ве Сениң Маңа берен шөхратыңы гөрсүнлер. Чүнки Сен Мени дүнйә ярадылмаздан өң сөййәрдиң.
Шинди әхли зады өчүгси айнадан гөрен ялы гөрйәрис. Эмма соңра әхли зады йүзбе-йүз гөрерис. Мен шинди бөлеклейин билйәрин, йөне шонда Худайың мени билши ялы долы билерин.
Хеммелер билен оңшуклы болуң. Халал яшамага дырҗашың, ёгса Ребби гөрүп билмерсиңиз.
Соңра мен Сион дагында Гузының дураныны гөрдүм. Онуң янында бир йүз кырк дөрт мүң адам дурды. Оларың маңлайында Гузының ве Онуң Атасының ады язылгыды.
Яманлыкдан үстүн гелени Худайымың ыбадатханасының диреги эдерин. Ол шол ерде бакы галар. Мен онуң маңлайына Худайымың адыны ве Худайымың шәхериниң адыны язарын. Бу шәхер гөкден, Худайымың хузурындан инйән тәзе Иерусалимдир. Мен онуң маңлайына Өз адымы хем язарын.
«Биз Худайымызың гулларының маңлайына мөхүр басянчак, ере, деңзе ве агачлара зыян етирмәң!»