Юныс 2:7 - Изге Язма

⁷ Тауларның нигезенә кадәр иңдем, җир карынында мәңгелеккә бикләндем, әмма Син, Раббы Аллам, мине үлем упкыныннан чыгардың!

Юныс 2:7 Iomraidhean Croise

II Елъязма 30:27

Соңыннан руханилар һәм левиләр, аягүрә басып, халыкка хәер-фатихаларын күндерделәр; аларның догасы, югарыга ашып, Аллаһы яшәгән изге күкләргә, Аның колагына барып иреште.

Зәбур 11:4

Бу юмакай авызларны, масаючан телләрне Раббы юк итәчәк.

Зәбур 142:3

Дошманым мине куып җитте дә җиргә салып таптады, караңгыда яшәргә мәҗбүр итте, гүя мин күптәннән үлемен.

Зәбур 143:5

И Раббы, күкләрне авыштыр да түбән төш, тауларга кагыл – төтәсеннәр;

Зәбур 18:6

Ак чыбылдыктан чыккан кияүгә охшаш ул кояш, батыр йөгерешче кебек чабарга атлыгып-шатланып тора.

Зәбур 20:7

Фатихаң белән аны мәңгегә мөбарәк кылдың, йөзеңнең нуры белән күңелен балкыттың.

Зәбур 42:5

Нигә дип өзгәләнәсең, и күңелем? Нәрсәдән шөбһәләнәсең? Өметеңне Аллаһыга багла! – Коткаручым Аллама рәхмәтләр яудырачакмын әле мин!

Зәбур 43:5

И Аллаһы, патшам минем! Ягъкуб балаларына Син җиңү бүләк итәсең!

Зәбур 65:4

Бөтен җир йөзе Сиңа сәҗдә кыла, Сиңа, Синең исемгә мәдхияләр җырлый».

Ишагыйя 38:17

Чынлап та, авыр кайгы миңа файдага булды, яратканга күрә Син мине һәлакәт чокырыннан коткардың, минем бөтен гөнаһларымны җилкәң аша ыргытып юк иттең.

Ишагыйя 50:10

Раббы әйтә: «Сезнең кайсыгыз Раббыдан курка, Аның колының сүзен тыңлый? Караңгыда утсыз йөрүче Раббы исеменә өметләнсен, үзенең Алласына таянсын!

Юныс 2:4

Син мине тирәнгә, диңгез төбенә төшердең, ташкын суларың мине чолгап алды; өркәч-өркәч суларың һәм дулкыннарың бөтенесе минем өстән узды.

Михә 1:2

Әй халыклар, һәммәгез тыңлагыз, җир дә, җирдәге һәрбер җан иясе дә тыңласын: Хуҗа-Раббы Үзенең изге йортыннан сезгә каршы шаһитлык бирә.

Хабаккук 2:20

Раббы исә Үзенең изге йортындадыр; Аның алдында бар дөнья тын калсын!

Гыйбриләргә хат 12:3

Гөнаһлылар тарафыннан шундый каршылыкны кичергән Гайсә турында уйлагыз. Бу – күңелегезне төшермәс һәм туктап калмас өчен ярдәм итәр.

I Патшалар 30:6

Кыз-угылларын югалту кайгысыннан халыкның хәсрәте чиксез иде, шул сәбәпле алар аздан гына Давытны таш атып кыйнамый калдылар; Давытның моңа бик каты кәефе кырылды.