4 Ләкин Раббы диңгез өстендә шундый көчле җил кузгатты ки, коточкыч давыл кубып, кораб җимерелер хәлгә килде.
Сулар өстенә коры җирне урнаштырган Затка мактау-шөкерләр яудырыгыз, чөнки Аның мәрхәмәте мәңгелек.
Бөек яктырткычларны бар кылган Затка мактау-шөкерләр яудырыгыз, чөнки Аның мәрхәмәте мәңгелек.
яшен-ялкыннар, боз бөртекләре, төтен-болытлар, Раббы сүзен гамәлгә ашыручы давыллы җилләр,
Мусаның таякны сузуы булды, Раббы Мисыр җиренә көчле көнчыгыш җилен җибәрде. Җил, көн буе вә төн буе исеп, иртәнге якта саранча алып килде.
һәм Раббы, җилнең юнәлешен үзгәртеп, көчле көнбатыш җиле истерде; бу җил барлык саранчаны Мисырдан Камышлы диңгезгә төшереп батырды. Мисырда бер генә саранча да калмады!
Мусаның диңгез өстенә кул сузуы булды, Раббы, төн буе көнчыгыштан көчле җил истереп, диңгезне чигендерде – шул урында коры җир барлыкка килде. Су ике якка аерылды,
Әмма Син тыныңны өрдең, һәм аларны диңгез каплады – кургаш сыман, зур сулар төбенә киттеләр.
Ул аваз салуга, күкләр киңлегендә сулар шаулый башлый. Җирнең читләреннән болытлар алып килә Ул, яшенле яңгырларын яудыра, Үзенең саклагычларыннан җилләр истерә.
Менә Ул – тауларны хасил иткән, җилләрне бар кылган Зат! Кешегә Ул Үзенең уй-ниятен белдерә, таң яктысын караңгыга әйләндерә, тау башларыннан гизеп йөри. Аның исеме – Раббы, Күкләр Хуҗасы Алла!
Менә Раббы җил кузгатты, һәм шул җил диңгез ягыннан бүдәнәләр очыртып китерде. Станның һәр тарафында, бер көнлек юл ераклыгында, әйләнә-тирәдә ике терсәк калынлыгында өем-өем булып бүдәнәләр ята иде.