16 Бу хәлдән соң диңгезчеләр, Раббыдан куркып, Аңа корбан китерделәр һәм нәзерләрен әйттеләр.
Соңрак Ягъкуб күңелдән нәзер әйтте: «Аллаһы һәрчак минем янда булып, сәфәрем юлында мине саклап барса, ашарыма – ризык, кияремә кием биреп,
Раббы хөрмәтенә Нух бер мәзбәх корды һәм, чиста саналган хайван һәм кошлар арасыннан берничәсен сайлап алып, ут өстендә яндырып корбан китерде.
– Алай булгач, – диде Нагаман, – миңа, синең хезмәтчеңә, ике качыр күтәрерлек туфрак бирсеннәр, чөнки моннан ары синең хезмәтчең Раббыдан кала бүтән илаһларга тулаем яндыру корбаны да, башка төр корбан да китермәячәк.
Шуңа күрә кешеләр Аңардан куркалар, акылы булганнар Аның каршында калтырап торалар».
Коткарып сөендер мине кабат, күндәмлек рухын уят үземдә.
Вәгъдә итеп тә, аны үтәмисең икән, бөтенләй вәгъдә бирмәү синең өчен яхшырак булыр.
Төнлә минем җаным Сиңа сусый, рухым ихластан Сине эзли, чөнки җирдә Синең хөкем-карарларың үтәлгәндә, дөньяда яшәүчеләр хаклык-дөреслекнең ни икәнен белерләр.
Миннән куркырга, Минем алда дер калтырап торырга тиеш түгелме сез?! – дип белдерә Раббы. – Комны Мин диңгез мәңге үтеп чыга алмаслык чик итеп куйдым: дулкыннар никадәр генә ургылып бәрелсә дә, ярны җимерергә көчләре җитми, үкерсә-сикерсә дә, яр сызыгын үтеп чыга алмый.
Минем тарафтан шундый фәрман игълан ителә: патшалыгымның бөтен төбәкләрендә бар кеше Даниилның Алласы алдында калтырап торсын, Аңа зур ихтирам күрсәтсен! Ул – мәңгелек булган терек Аллаһы! Аның патшалыгы – җимерелмәс, Аның хакимлеге һичкайчан тәмамланмас!
Диңгезчеләргә ул Раббыдан качуын да әйтте. Диңгезчеләр бик нык куркуга төштеләр һәм Юныстан: – Ни өчен шулай эшләдең? – дип сорадылар.
Раббыга мөрәҗәгать итеп: – Йа Раббы, ялварып сорыйбыз, – диде алар. – Шушы адәмнең җаны өчен һәлак булмасак иде. Безне гаепсез адәмнең үлеме өчен гөнаһлы итмә. Син, Раббы, инде теләгәнеңне эшләдең!
Ул – горчица орлыгы кебек: җиргә чәчкән вакытта бөтен орлыклардан кечкенәрәк.
Иман итүчеләр бердәмлеген һәм бу хәбәрне ишетүчеләрнең барысын көчле курку биләп алды.
– Тоткарлана калсам да, ризыгыңнан авыз итмәм, – дип җавап бирде аңа Раббы фәрештәсе. – Әгәр инде син, Раббыга багышлап, тулаем яндыру корбаны китерергә телисең икән, уйлаганыңны эшлә. Каршысында Раббы фәрештәсе басып торганны Маноах әле һаман аңламаган иде.