6 Синең, Эсау, бар җиреңне актарып, яшерен хәзинәләреңне талап чыкканнар!
Җырчылар җитәкчесенә. Давытның мәдхиясе.
Сабый балаларын ташка бәреп үтерерләр, йортларын таларлар, хатыннарын мәсхәрә итәрләр.
ә Мин Эсауны тәмам шәрә калдырганчы тунармын, аның яшерен урыннарын фаш итәрмен, һәм ул беркайда да посып ята алмас. Аның балалары, туганнары вә күршеләре һәлак булыр, үзенең дә гомере киселер.
Кылыч Бабил атларына вә арбаларына, чит халыклардан торган гаскәренә төшсен! – Аларны куркак хатыннар итсен! Кылыч Бабил хәзинәләренә төшсен! – Аларга талау килсен!
тирәндә яткан яшерен серләрне ачучы, караңгылык эчендә ни барын белүче – Улдыр; яктылык – Аның хозурындадыр.