5 Синең янга караклар, төнге талаучылар килгән булса, үзләренә кирәк кадәр генә урлар иде – йөзем җыючылардан да куакларда җимеш кала бит. Ә син тәмам бөлгенлеккә төшкәнсең!
«И-и Исраил, Синең күркең тауларыңда ятып калды! Баһадирлар әнә ничек һәлак булды!
Әй таң йолдызы, әй таң углы, күктән атылып төштең син! Әй халыкларны җиңүче, җиргә егылып бәрелдең син!
Шулай, бик азлар гына котылып калачак. Бу – зәйтүн агачын селкеткәндәге кебектер: иң очта – ике-өч, җимешле ботакларда дүрт-биш данәсе генә калачак», – ди Исраилнең Раббы Алласы.
Уңышны җыеп алганнан соң, зәйтүн агачында яки йөзем куагында берән-сәрән җимеш калган кебек, җир йөзендәге халыклар да шулай аз санлы булыр.
Әгәр сезнең янга йөзем җыючылар килгән булса, ботакларда берничә җиләк калдырыр иде; төнлә караклар килсә дә, үзләренә кирәк кадәр генә урлар иде;
Бөтен дөньяны җимерүче чүкеч инде үзе яргаланган, ватылган. Халыклар күз алдында Бабил коточыргыч бер нәрсәгә әверелде.
Күкләр Хуҗасы Раббы миңа болай диде: «Исраилнең исән калган кешеләре ботаклардагы соңгы йөзем җимеше кебек җыеп алыныр: син, Иремия, йөзем җыючы кабат тикшергән кебек, кулың белән ботакларны тикшереп чык!»
Бихисап күп халкы булган шәһәр ничек бушап калган! Халыклар арасында бөек булган кала тол хатындай хәзер. Өлкәләр арасында мәликә бу шәһәр кол хәлендә калды.
Синең батыр ирләрең куркып калачак, и Теман, Эсау тавында яшәүче халык кырылып бетәр.
Хәсрәтем зур минем: җәйге уңыш җыеп алынгач, йөзем куагында бер тәлгәш җимеш таба алмаган, иртә өлгерә торган бер инҗирдән дә авыз итә алмаган кешедәй булдым мин.
Хәвеф-хәтәрсез яшәгән, үзалдына масаеп, «Миңа тиң кала юктыр!» дигән бөек шәһәр әнә шул хәлгә төшәр, хәрабәгә, кыргый җәнлекләр оясына әверелер! Аның яныннан узганда, һәркем кулын селтәп сызгырып куяр.
Бакчагызда йөзем җыйганда, куакта калган җимешләрне кайта-кайта өзмәгез – килмешәккә, ятимгә, толга калсын.
Газапларыннан куркып, читтәрәк басып торачаклар һәм: «Кайгы, кайгы сиңа, бөек шәһәр! И Бабил, куәтле шәһәр! Син бер сәгать эчендә хөкем җәзасын алдың», – дип әйтәчәкләр.