11 Чит халыклар Ягъкубны талаган чакта, Иерусалим капкасыннан кереп шәһәрне жирәбәгә салганда, син читтән карап тордың, шул дошманнар кебек булдың.
Җансакчылар башлыгы Нәбузарадан шәһәрдәге исән калган кешеләрне, шулай ук Бабил патшасы ягына чыккан адәмнәрне вә гади халыкны әсирлеккә алып китте,
Хафалы чагымда Син җаныма дәва бирәсең, ярсыган дошманымнан кулыңны сузып яклыйсың – уң кулың мине коткарып кала.
Теләсәң, мин Сиңа корбан китерер идем, тик Син аны теләмисең, тулаем яндыру корбаннарыннан һушланмыйсың.
Бәхетледер Синең өеңдә яшәүче адәмнәр! – Алар Сиңа мәңге мактау сүзләре яудырачак.
Бәхетледер Синдә көч тапкан, Аллаһы йортына сәфәр кылуны күңеленә беркеткән кеше!
Син: „Бу ике халык вә бу ике җир минеке булачак, мин аларны үземә алачакмын“, – дигән өчен, гәрчә Раббы алар яклы булса да,
халкымны жирәбә салып бүлгәләделәр, фахишәләргә түләр өчен – ир балаларны, шәраб алып эчәр өчен, кыз балаларны коллыкка саттылар.
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, халкымны авылы-авылы белән Эдомга әсирлеккә сатып җибәргән Газаны җәзасыз калдырмам:
Раббы болай ди: «Җинаять өстенә җинаять эшләгән, кардәшлек килешүен онытып, халкымны авылы-авылы белән Эдомга сатып җибәргән Сурны җәзасыз калдырмам:
Шуңа да карамастан, Но-Амон сөрелгән, әсир ителгән; аның сабый балаларын урам чатларында бәреп үтергәннәр, аксөякләрен, жирәбә салып, кол иткәннәр, түрәләренә богау салганнар.
Тәкәббер булган өчен, Күкләр Хуҗасы Раббы халкын мәсхәрәләп көлгән, аларны хурлаган өчен бирелгән җәза бу.