19 Син безгә тагын рәхим-шәфкать кылачаксың; гаеп эшләребезне аяк астына салып таптап, барлык гөнаһларыбызны диңгез упкынына ыргытачаксың.
Гәдкә Давыт болай дип җавап кайтарды: – Миңа бик авырдыр, ләкин адәм кулыннан җәза алганчы, Раббы кулыннан җәза күрүең хәерлерәк, чөнки Аның рәхим-шәфкате чиксездер.
Су янында күк кошлары оя кора, әрәмәлекләрдән кош сайраган авазлар ишетелә.
Мин көн саен Сиңа ялварып дәшәмен – кызган мине, и Хуҗа-Хаким! Җаным Сиңа юнәлгән – тугры колыңның күңелен сөендер!
Җирле халыктан берсе дә инде «мин хастамын» дип әйтмәс, чөнки ул халыкның гөнаһлары кичерелер.
Чынлап та, авыр кайгы миңа файдага булды, яратканга күрә Син мине һәлакәт чокырыннан коткардың, минем бөтен гөнаһларымны җилкәң аша ыргытып юк иттең.
Синең җинаятьләреңне Үзем хакына Мин, бары Мин сызып ташлаячакмын һәм гөнаһларыңны да искә алмаячакмын.
Углым Эфраим Миңа кадерле түгелмени?! Яраткан балам түгелмени ул?! Аны еш кына шелтәләсәм дә, һаман җылылык белән искә алам; йөрәгем аны уйлап борчыла, һәм Мин аңа рәхим-шәфкатемне күрсәтермен! Бу – Раббы сүзе».
Шулчак инде беркем дә үзенең дустын яисә туганын: «Раббыны танып бел!» – дип өйрәтмәс, инде һәммәсе: олысы да, кечесе дә Мине үзе танып белер, – дип әйтә Раббы, – чөнки Мин аларның җинаятьләрен кичерермен, гөнаһларын бүтән искә алмам.
Минем алда кылган гөнаһларыннан аларны пакьләрмен, барлык җинаятьләрен, Миңа каршы оештырган фетнәләрен гафу кылырмын.
– Шул көннәрдә, шул вакытларда, – дип белдерә Раббы, – Исраилнең җинаятен эзләрләр, ләкин тырышулары юкка булыр; Яһүдәнең гөнаһын эзләрләр, әмма берни тапмаслар, чөнки Үзем исән калдырган кешеләрне Мин кичерермен.
Раббы мәрхәмәт күрсәткәнгә юкка чыкмадык без, Аның рәхим-шәфкате мәңге бетәрлек түгел.
Кайгы-хәсрәткә дучар итсә дә, рәхим-шәфкатен дә күрсәтә, чөнки Аның мәрхәмәте чиксездер.
Ул кылган барлык җинаятьләр искә алынмаячак, чөнки дөрес гамәлләр кылганга күрә, ул яшәячәк.
Исраил халкын Үземнең Рухым белән сугаргач, Мин инде алардан йөземне читкә бормам». Бу – Хуҗа-Раббы сүзе.
Җинаятьләрне туктату, гөнаһ һәм гаеп эшләрдән арыну өчен, мәңгелек хаклык-дөреслек урнаштыру, иңгән вәхинең дә, пәйгамбәрнең хаклыгын да раслау, Иң изге бүлмәне май сөртеп изгеләштерү өчен, синең халкыңа һәм синең изге шәһәреңә җитмеш тапкыр җидешәр ел вакыт билгеләнде.
Әй Исраил, Раббыга, үз Аллаңа кире кайт, чөнки син гөнаһларың аркасында түбән тәгәрәдең.
Ашшур безне коткара алмас, сугыш атларына да атланып тормабыз бүтән, үзебезнең кул белән ясалган нәрсәләргә: „Сез – безнең илаһларыбыз“, – дип әйтмәбез. Син бит ятимнәргә мәрхәмәтлесең!»
Әлеге фәрештә үз каршында басып торганнарга: «Өстендәге пычрак киемнәрен салдырып алыгыз», – диде. Ешуага исә: «Күрәсеңме: Мин синең гаебеңне алып ташладым, хәзер сиңа бәйрәм киемнәре кидерәм», – диде.
Гөнаһ сезнең белән хакимлек итәргә тиеш түгел, чөнки сез Канун таләпләре белән түгел, ә Аллаһы мәрхәмәтендә яшисез.
Гөнаһлы табигать буенча яшәсәгез, сез үләчәксез. Ә инде гөнаһлы эшләрегезне Изге Рух ярдәмендә үтерәсез икән, сез яшәячәксез.
Раббы Аллагыз сезнең язмышыгызны үзгәртер, шәфкать күрсәтеп, Үзе таратып җибәргән яклардан – башка халыклар арасыннан җыеп алыр.
Сез Раббыны бөтен йөрәгегез белән яратсын һәм исән-имин яшәсен өчен, Раббы Аллагыз сезнең һәм нәсел варисларыгызның йөрәген сөннәтләр.
Үз халкының көчсезләнүен һәм һичкемнең – ирекленең дә, ирексезнең дә калмавын күргәч, Раббы аларны кызганыр, Үз колларын яклар.
Безне барлык ялганнан йолып алу һәм пакьләндерү өчен, Мәсих Үзен корбан итте. Пакьләндереп, Ул безне яхшылык кылырга ашкынып торучы Үз халкы итәргә теләде.
Мин явыз эшләрен кичерермен, кылган гөнаһларын инде беркайчан да искә алмам».
Гөнаһ кылучы исә иблистәндер, чөнки иблис баштан ук гөнаһ кылып килде. Аллаһы Углы нәкъ менә иблис эшләрен җимерергә дип килде.